ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Οι θέσεις της πρυτανείας του Π.Θ. για την παρούσα κατάσταση του Ιδρύματος

«Το ΠΘ γνωρίζει άλλη μία περίοδο αναστάτωσης και ακυβερνησίας, Το τρέχον θέμα προβληματισμού είναι βεβαίως ο νέος νόμος πλαίσιο. Η μεθόδευση είναι η γνώριμη, και μονότονα επαναλαμβανόμενη τα τελευταία χρόνια, αλληλουχία καταλήψεων που υποβαθμίζει την λειτουργία και τραυματίζει το κύρος του πανεπιστημίου. Η παρούσα δημόσια και ανοικτή τοποθέτηση ορίζεται από την ευθύνη μας στην διοικητική καθημερινότητα του πανεπιστημίου, αλλά ταυτόχρονα φιλοδοξεί να εκφράσει την ανησυχία που εισπράττουμε από μεγάλο τμήμα φοιτητών, καθηγητών και υπαλλήλων.

Οφείλουμε να επισημάνουμε δύο νέες παραμέτρους που καθιστούν δραματική την κατάσταση. Η μία είναι η γενική επιδείνωση του οικονομικού κλίματος. Με τις τεράστιες περικοπές στον προϋπολογισμό του ΠΘ, κάθε δυσλειτουργία στην απορρόφηση των κονδυλίων ισοδυναμεί με καθαρή αυτοκτονία. Το Πανεπιστήμιο εισέπραξε μόλις τη δεύτερη δόση του φτωχού προϋπολογισμού του και αδυνατεί να πληρώσει τις άμεσες υποχρεώσεις του.

Ως συνέπεια της κατάληψης του κτηρίου διοίκησης, το πανεπιστήμιο αδυνατεί να πληρώσει τους συμβασιούχους διδάσκοντες, τους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ και των προμηθευτών, χάνει τις προθεσμίες για την μεγάλη προμήθεια του εξοπλισμού των τμημάτων από το ΕΣΠΑ, αδυνατεί να επιλύσει κρίσιμα καθημερινά προβλήματα όπως η καθαριότητα, υφίσταται καθυστερήσεις στα δρομολογημένα κατασκευαστικά έργα του ΕΣΠΑ και του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι δυνατές ούτε οι στοιχειώδεις ακαδημαϊκές λειτουργίες, όπως η υποδοχή των πρωτοετών φοιτητών και η οργάνωση των προγραμμάτων σπουδών.

Η δεύτερη αρνητική παράμετρος είναι στις ενέργειες των Γενικών Συνελεύσεων προστέθηκε ο αυταρχισμός μεμονωμένων φοιτητικών παρατάξεων. Μία τέτοια παράταξη αποφάσισε ότι είναι δικαίωμά της να διακόψει την λειτουργία της Διοίκησης του ιδρύματος, της Επιτροπής Ερευνών, του Γραφείου Διασύνδεσης, και κάθε άλλου δήθεν παρακλαδιού των “επιχειρηματικών συμφερόντων”.

Οι ενέργειες αυτές προκαλούν ανεπανόρθωτες ζημίες στο Πανεπιστήμιο. Ακόμα χειρότερο οι εργαζόμενοι υφίστανται τον εξευτελισμό να τους απαγορεύεται η είσοδος στο χώρο εργασίας τους, ενώ κάθε αντίδρασή τους αντιμετωπίζεται με προπηλακισμούς. Οι καταλήψεις ουσιαστικά καταλύουν το πανεπιστημιακό άσυλο που, με την θεσμοθέτηση του, φιλοδοξούσε να αποδείξει στην κοινωνία ότι είναι δυνατή η συμβίωση στο πανεπιστήμιο χωρίς χωροφύλακα.

Έχουμε εκφράσει επανειλημμένα δημόσια τις αντιρρήσεις μας για το νέο νόμο, για τα θέματα αντισυνταγματικότητας, την έλλειψη ελέγχου της λειτουργίας του Συμβουλίου, την αποδυνάμωση της Συγκλήτου, την μη κατοχύρωση της επαρκούς δημόσιας χρηματοδότησης, την αναστάτωση στην οργάνωση των προγραμμάτων σπουδών και τις δυσκολίες στην εφαρμογή της νέας οργανωτικής δομής των σχολών, των τμημάτων, την κατάργηση των τομέων κλπ. Ωστόσο, αποτελεί καταφανώς σημαντικότερη προτεραιότητα η επιβεβαίωση ότι στον ακαδημαϊκό χώρο εξακολουθούν να ισχύουν οι θεμελιώδεις ανθρώπινες ελευθερίες.

Διότι δυστυχώς, αυτό είναι πλέον που αμφισβητείται όλο και εντονότερα από τις διάφορες ομάδες δυναμικής δράσης. Στοιχειώδης κανόνας της δημοκρατίας είναι ο αμοιβαίος σεβασμός και η αναγνώριση μιας εκλεγμένης διοίκησης από ολόκληρη την ακαδημαϊκή κοινότητα και η τήρηση των νόμων. Η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας συντάσσεται με την πρόσφατη ομόφωνη απόφαση της Συνόδου Πρυτάνεων για ανοικτά πανεπιστήμια και επιμένει στο διάλογο όπως έκανε τα τελευταία χρόνια. Καλεί όλους να συμβάλλουν στην αποκατάσταση της ομαλής λειτουργίας του ιδρύματος μας.»