Α. Κουμιώτης: Ο Αλ. Τσίπρας "μετασχηματιστής" του ΣΥΡΙΖΑ, της Ελλάδας και της Ευρώπης

ΑΡΘΡΟ του Αντώνη Κουμιώτη, Γενικού Γραμματέα της Περιφερειακής Ένωσης Διαδικτυακών Μέσων Ενημέρωσης (Π.Ε.ΔΙ.Μ.Ε.) και Διευθυντή των agroticaNews.gr, e-Volos.gr και e-Saloniki.gr

ΑΚΟΥΣΑΜΕ και τί δεν ακούσαμε, ομοίως με αυτά που διαβάσαμε όλες αυτές τις κρίσιμες, δραματικές ή όπως αλλιώς θέλει κανείς να τις χαρακτηρίσει, ημέρες, στον βωμό της δημιουργηθείσης εκρύθμου καταστάσεως και των συνεπειών αυτής στην ελληνική κοινωνία.

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΝ το αντιμετώπισε ή το είδε κανείς, είτε στο βωμό του “ανήκομεν εις την δύσιν” του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή, είτε σε αυτόν του “προτιμούμε να ανήκουμε εις τους Έλληνες” του αειμνήστου Ανδρέα Παπανδρέου, το συμπέρασμα είναι ένα και εκκωφαντικό: Οι Έλληνες ήμασταν και παραμένουμε διχασμένοι!

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ χαρακτηριστική η περίπτωση του πολιτικού ανδρός, του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, για να αποδείξει περίτρανα το ως άνω συμπέρασμα, αφού η στάση του – πολιτική του, όπως θα παρατηρήσει κανείς -εάν καταφέρει να την αξιολογήσει μακρυά από παθογένειες και ιδεοληψίες-, χωρίς να μεταλλάσσεται στον χρόνο και όμως… προκάλεσε και συνεχίζει… τα αντανακλαστικά μιας παραλίγο απολιτικής κοινωνίας και εν συνεχεία τα πάθη της, όπως και αν αυτά εκφράζονται ανά περίπτωση.

ΟΜΟΙΩΣ και σε επίπεδο κορυφής και πιο συγκεκριμένα στην Ευρώπη, όπου κατά την διάρκεια του 17ωρου θρίλερ της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών, η στάση – πολιτική του Τσίπρα απέδειξε και πάλι περίτρανα, την βαθιά ριζωμένη διχαστική αντίληψη μεταξύ των ηγετών της Ευρωζώνης, η οποία εδώ και χρόνια συγκαλυμμένη από τον μανδύα ανομολόγητων συμφερόντων και εθνικών στρατηγικών, διαιώνιζε αυτήν ακριβώς την λανθασμένη ευρωπαϊκή πολιτική, που κατάντησε τους ηγέτες να στοιχίζονται πέριξ του νεαρού Έλληνα πρωθυπουργού, όχι επειδή ξαφνικά τον αγάπησαν, αλλά επειδή φοβούνται ότι σύντομα θα έρθει η σειρά τους.

ΟΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ δηλαδή εξελίσσεται αυτή την στιγμή και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα, που εξαρχής ετέθη απέναντι στην μνημονιακή πολιτική και την πολιτική της λιτότητας και γι’ αυτό εξάλλου ο ελληνικός λαός του ανέθεσε την διακυβέρνηση της χώρας και το οποίο όφειλε με την σειρά του να κανεί το δικό του βήμα προς την ελληνική κοινωνία. Να κάνει δηλαδή την υπέρβαση αυτού που επί σειρά ετών είχε ως υπέρτατο σύμβολο και δεν ήταν άλλο από την ιδεολογική καθαρότητα, πετυχαίνοντας την πολυπόθητη διεύρυνση. Διαδικασία δύσκολη, επώδυνη και συνάμα οδυνηρή, όπως αποδεικνύεται, παρατηρώντας τις εξελίξεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, τις ώρες που διαβάζετε αυτό το άρθρο.

ΟΧΙ, ο Αλέξης Τσίπρας δεν βρέθηκε στην κεντρική πολιτική σκηνή για να διχάσει ούτε την Ευρώπη, ούτε την Ελλάδα, πόσο μάλλον τον ΣΥΡΙΖΑ, απλά… μοιραία, με κάποιον περίεργο θα έλεγε κανείς τρόπο, βρέθηκε ως ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη χρονική συγκυρία, η φύση, η θέση, η στάση και οι πολιτικές επιλογές του οποίου αποδεικνύουν τον εδώ και δεκαετίες υπάρχοντα διχασμό. Και ο διχασμός αντιμετωπίζεται μονάχα με έναν τρόπο… τον μετασχηματισμό των τάσεων ενός συστήματος, το οποίο ωστόσο για να λειτουργήσει τις έχει ανάγκη όλες μαζί, έστω και αν χρειαστεί να αλλάξουν θέση στη νοητή αλυσίδα του κυκλώματός του!

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ… ο Αλέξης Τσίπρας αυτήν τη στιγμή φαντάζει ως εκείνος ο ιδανικός μετασχηματιστής που χρειάζεται τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, για να συνεχίσει να υπάρχει ως ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ κυβερνητικός μηχανισμός, όσο και η Ελλάδα, οι δομές της οποίας θα αλλάξουν άρδην στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα αλλά και η Ευρώπη, η οποία τις τελευταίες ώρες δοκιμάζεται όσο ποτέ άλλοτε, ομοίως με την γερμανική της κορωνίδα, η οποία κινείται στα όρια της διεθνούς απονομιμοποίησης του κύρους της.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ να δει κανείς και σίγουρα θα μελετήσει ο ιστορικός του μέλλοντος, είναι ο τρόπος που ο Αλέξης Τσίπρας θα εκμεταλλευτεί ή όχι αυτήν τη συγκυρία και την ευκαιρία που του έδωσε ο ελληνικός λάος, τόσο με την ψήφο του στις τελευταίες εθνικές εκλογές, όσο και με την ψήφο εμπιστοσύνης στο πρόσφατο δημοψήφισμα. Εν ολίγοις, θα αποδειχθεί ανώτερος ή κατώτερος των περιστάσεων; Κοντός ψαλμός…!!!!!