Εκδηλώσεις από το ΚΚΕ για τα 73 χρόνια από την απελευθέρωση του Βόλου
Eκδήλωση για τα 73 χρόνια από την απελευθέρωση του Βόλου συνδιοργάνωσαν το απόγευμα της Πέμπτης, η ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ, τα ΤΑ Μαγνησίας της ΚΝΕ και η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Βόλου, στην πλατεία Ελευθερίας. Ομιλητές ήταν ο Αποστόλης Ριζόπουλος από την ΤΟ Μαγνησίας του ΚΚΕ και ο Θανάσης Βογιατζής αντιπρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Βόλου.
Μετά τις ομιλίες ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα.
Το πρωϊ αντιπροσωπείες του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Βόλου κατέθεσαν στεφάνια στην Πλατεία Ελευθερίας, στις φυλακές Αλεξάνδρας, στην Κίτρινη αποθήκη και στο 6ο χιλιόμετρο του δρόμου Βόλου – Λάρισας. τόπους μαρτυρίου και αγωνιστικής ανάτασης των εργαζομένων και του λαού του Βόλου κατά την διάρκεια της Κατοχής.
Ομιλία Αποστόλη Ριζόπουλου
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, φίλοι και φίλες,
Σε όλη την περίοδο της Κατοχής, η ψυχή και ο κύριος αιμοδότης του λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα ήταν το ΚΚΕ. ΤΟ ΚΚΕ πρωτοστάτησε στον ένοπλο αγώνα ενάντια στην τριπλή κατοχή με την Αντίσταση του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.Ξεκινώντας από την πρώτη στιγμή της εισβολής των Γερμανών στην Ελλάδα, με ελάχιστες τότε οργανωμένες δυνάμεις και με τους εξόριστους που δραπέτευσαν από τα νησιά, όπου τους είχε εκτοπίσει η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, πήρε την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση του ΕΑΜ και στη συνέχεια του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ. Στις γραμμές τους συσπειρώθηκε σε μια πορεία η μεγάλη πλειοψηφία του λαού.Αυτές οι δυνάμεις, δίνοντας ποταμούς αίματος, συνέβαλαν στην απελευθέρωση της Ελλάδας. Με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, δυο φορές, το Δεκέμβρη του 1944 και στην τρίχρονη πάλη (1946 – 1949) του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), το εργατικό κίνημα και το σύμμαχο αγροτικό κίνημα συγκρούστηκαν ένοπλα με την αστική εξουσία, την οποία στήριξαν με άμεση στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση η Μ. Βρετανία και οι ΗΠΑ.
Η πάλη του ΚΚΕ κατά τη δεκαετία 1940 – 1949, με τον ένοπλο αγώνα του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ το Δεκέμβρη του 1944 και το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (1946 – 1949), αποτελεί τη μεγαλύτερη προσφορά του Κόμματός μας στην εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, καθώς και τη μεγαλύτερη συμβολή του στη δράση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος κατά τον 20ό αιώνα.
Εδώ και χρόνια, ακόμα περισσότερο σήμερα, επιχειρούνται από αστικές δυνάμεις, από τον αστικό τύπο και διάφορα φασιστικά – ναζιστικά μορφώματα, όπως αυτό της Χρυσής Αυγής η κατασυκοφάντηση και η διαστρέβλωση των τότε γεγονότων, στο πλαίσιο της αντικομουνιστικής επίθεσης για την υπεράσπιση της αστικής εξουσίας. Η πραγματικότητα όμως έχει πολύ πείσμα. Ο λαός, ιδιαίτερα οι νέες γενιές, έχουν όφελος να μάθουν την αλήθεια και κυρίως όλοι μαζί να διδαχτούμε από αυτή. Όπως επίσης πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα επιφυλακτικοί και υποψιασμένοι για την επιχείρηση «φιλίας» που επιχειρείται από μια άλλη μερίδα αστικών κομμάτων και μέσων που έχει στόχο τον αποχρωματισμό της αντιστασιακής πάλης, με στόχο να συγκαλυφθεί ο ρόλος του ΚΚΕ σ’ εκείνον το μεγάλο αγώνα και να παρουσιαστεί η Αντίσταση ως κάτι το «γενικά λαϊκό»!
Εφέτος γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από την μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, το κορυφαίο κοσμοϊστορικό γεγονός του 20ού αιώνα, που απέδειξε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος, ότι μπορεί να οικοδομηθεί μια ανώτερη οργάνωση της κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτή η κοινωνία πρόσφερε, όπως είναι γνωστό, πρωτόγνωρες κατακτήσεις στους λαούς που έζησαν στις χώρες του σοσιαλισμού.
Η «εξίσωση» του κομμουνισμού με το ναζισμό, την οποία έχουν κάνει σημαία τους οι αντιδραστικές συντηρητικές δυνάμεις, η ΕΕ και άλλα επιτελεία του συστήματος, εκτός από ανιστόρητη, δείχνει και το φόβο μπροστά στην προοπτική οι λαοί να αντιληφθούν το δίκιο τους τους και τη δύναμή τους, μπροστά στην προοπτική να επιλέξουν την ανατροπή του καπιταλισμού και της εκμετάλλευσης.
Η Σοβιετική Ένωση ήταν αυτή που ηγήθηκε της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, αναγεννήθηκε από τις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και κατάφερε να αναδειχθεί σε δεύτερη δύναμη παγκοσμίως. Συνέβαλε καθοριστικά στη συντριβή της πολεμικής μηχανής του ναζισμού – φασισμού, με 20 εκατομμύρια νεκρούς. Η επέλαση του Κόκκινου Στρατού, ήδη από το 1943 συνέβαλε στην απελευθέρωση των χωρών στην ευρωπαϊκή ήπειροκαι στα Βαλκάνια, υποχρέωσε τη γερμανική διοίκηση να αρχίσει την απόσυρση των δυνάμεών της και από την Ελλάδα. Η συντριβή του Άξονα άρχισε να γίνεται χειροπιαστή ελπίδα και βεβαιότητα των λαϊκών μαζών, αλλά και βάσιμη πρόβλεψη των διεθνών και εγχώριων αστικών επιτελείων που προχώρησαν έγκαιρα στις αναγκαίες αναπροσαρμογές της στρατηγικής τους. Δημιουργήθηκαν στο τέλος του ιμπεριαλιστικού πολέμου, αντικειμενικά, σε μια σειρά χώρες,συνθήκες επαναστατικής κατάστασης. Ο λαός έπαιρνε μέρος στην ένοπλη πάλη. Η απελευθέρωση της πόλης μας ήρθε ως αποτέλεσμα της μαζικής πάλης, του ίδιου του λαού και της νεολαίας, που συγκινημένοι και αναθαρρημένοι από τις νίκες και την ασταμάτητη προέλαση του Κόκκινου Στρατού, απελευθέρωσαν ολόκληρες περιοχές της χώρας και η εξουσία πέρασε στο λαό.
Την Πέμπτη 19 Οκτώβρη 1944, ο Βόλος ελευθερώνεται από το 54ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, που υπό την καθοδήγηση του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, που ήταν η ψυχή του αγώνα, είχε δώσει σημαντικές μάχες ενάντια στους φασίστες – ναζιστές κατακτητές.
Αποτελεί χρέος, η ιστορία μας να γίνει κτήμα όλων, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, γιατί η γνώση της ιστορίας αποτελεί οδηγό για τους σημερινούς αγώνες. Θέλουμε να γίνει πλατιά γνωστή στο λαό η ιστορική αλήθεια για εκείνη την περίοδο.
Να γνωρίσουν ότι η αστική τάξη της χώρας, φρόντισε να παραδώσει στην κατοχική κυβέρνηση, στον Μανιαδάκη, τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ που ήταν κρατούμενοι από τη μεταξική δικτατορία για να οδηγηθούν στις εκτελέσεις και στις φυλακές από τις δυνάμεις του Άξονα.Ταυτόχρονα στο λαό καλλιεργούνταν η μοιρολατρία, ότι οι ναζί είναι ανίκητοι, ότι δεν αξίζει να χάσουν τη ζωή τους και ότι πρέπει να κοιτάξουν τον εαυτό τους ή να καθίσουν στα «αυγά» τους, γιατί την ελευθερία τους την ανέλαβαν άλλοι λαοί. Οι Εγγλέζοι, οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι.
Να ξέρουν,ακόμη, ότι ενώ στη χώρα πλάκωνε η σκλαβιά της κατοχής, τα κόμματα της ελληνικής πλουτοκρατίας, με όποια ονομασία και αν προσδιοριζόντουσαν, δεξιά, κεντρώα κ.λπ. εγκατέλειψαν το λαό. Οι μισοί έφυγαν για την Αίγυπτο, πήραν μαζί τους και το Δημόσιο Ταμείο με το χρυσάφι και από εκεί προετοιμαζόντουσαν για τις μεταπολεμικές εξελίξεις, Οι άλλοι σχημάτισαν κατοχική κυβέρνηση. Οι κατοχικές κυβερνήσεις, με όλους τους πρόθυμους, επάνδρωσαν όλους τους τομείς. Δημιουργήθηκαν τα Τάγματα Ασφαλείας, συνέχισαν να λειτουργούν η Ειδική Ασφάλεια, η Αστυνομία Πόλεων. Οι κατακτητές χρειάζονταν κυβερνήσεις-υποχείριά τους, μέσω των οποίων θα εξασφάλιζαν την κυριαρχία τους, τα συμφέροντά τους.
Και όλοι περίμεναν να ‘ρθει η στιγμή που θα στρογγυλοκάτσουν στο σβέρκο του λαού. Ο αστικός σχεδιασμός υπήρξε αταλάντευτος στο ζήτημα της θωράκισης και υπερασπιστής της κλονισμένης εξουσίας του. Έτσι η αστική τάξη μετά την απελευθέρωση, τρομοκρατημένη από την οργανωμένη δράση του ΚΚΕ, την εκτίμηση που είχε στις λαϊκές μάζες, την άνοδο του ΕΑΜικού κινήματος, τις μαζικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις του λαού με τα πρωτοπόρα ένοπλα τμήματα, προχώρησε άμεσα σε αναγκαίες προσαρμογές για να αναδιατάξει και να ανασυγκροτήσει δυνάμεις, αξιοποιώντας τους συνεργάτες των Γερμανών, τα στελέχη των κατοχικών κυβερνήσεων, τους δωσίλογους και τους ταγματασφαλίτες, για να σώσει την εξουσία της. Μια εξουσία που ήταν κλονισμένη, αφού στην ουσία είχαν εγκαταλείψει τον ελληνικό λαό στην τύχη του τη περίοδο της κατοχής.
Η περίοδος μετά την απελευθέρωση, η τακτική της αστικής, οι διώξεις των αγωνιστών και των κομμουνιστών, είναι η καλύτερη απόδειξη στη χώρα μας ότι το κεφάλαιο, για τα συμφέροντά του, για τη διασφάλιση της εξουσίας και των κερδών του, όταν χρειαστεί, στηρίζει τους ναζιστές και τους φασίστες, τους χρησιμοποιεί. Γι’ αυτό και σήμερα «κάνει πλάτες» στη Χρυσή Αυγή, μια καθαρά ναζιστική οργάνωση, που καλλιεργεί το ρατσισμό, την ανωτερότητα της φυλής, το μίσος απέναντι στους άλλους λαούς. Στελέχη της σημερινής κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως και των προηγούμενων, δε διστάζουν να «φωτογραφίζονται» μαζί με στελέχη της δολοφονικής οργάνωσης, που στόχο της είναι το ταξικό κίνημα, οι εργάτες και οι μετανάστες, που αγωνίζονται να γλιτώσουν από την εκμετάλλευση των καπιταλιστών. Όσο και αν προσπαθούν να κρυφτούν, αποδεικνύονται υπηρέτες του κεφαλαίου, των εφοπλιστών και των βιομηχάνων.
Φίλες και φίλοι,
Δεκαετίες μετά, παρά την τεράστια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνικής κι ενώ ο πλούτος που παράγει ο λαός είναι αμύθητος, αλλά επειδή τον καρπώνονται οι λίγοι, τα μονοπώλια, η κατάσταση έχει τραγικές ομοιότητες. Τα λαϊκά στρώματα βιώνουν την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Ό,τι κατέκτησαν οι εργαζόμενοι τα παίρνουν πίσω. Επιτίθενται στην Υγεία, στην Ασφάλιση, στη σύνταξη, στη μόρφωση, κόβουν ΕΚΑΣ, επιδόματα, συνεχίζουν τη φοροληστεία, βγάζουν στο σφυρί το λαϊκό σπίτι. Η ανεργία τσακίζει τα όνειρα και τη ζωή της νεολαίας, των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, που γονατίζει το λαό με περικοπές και φόρους, για να δημιουργήσει τα ματωμένα πλεονάσματα για το κεφάλαιο, κοροϊδεύει προκλητικά, υποσχόμενη δίκαιη ανάπτυξη.
Το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού του 2018, ενσωματώνει το σύνολο των μέτρων των τριών μνημονίων, ενώ συνεχίζει τις περικοπές στην Υγεία, στην Ασφάλιση, την περίθαλψη, στην Τοπική Διοίκηση. Για τους εξαθλιωμένους υπόσχεται τα ψίχουλα του «κοινωνικούμερίσματος».
Η περιοχή μας έχει γίνει πεδίο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που μπορούν να οδηγήσουν σε πόλεμο. Η κυβέρνηση με τη λεγόμενη «πολυδιάστατη» πολιτική της, με την αναβάθμιση του περιφερειακού ρόλου της χώρας, την ανάδειξή της σε κόμβο της Ενέργειας και του Εμπορίου,εμπλέκει περισσότερο το λαό μας σ’ αυτούς τους ανταγωνισμούς για να εξυπηρετήσει τους στρατηγικούς στόχους της αστικής τάξης, για να έχει μεγαλύτερο μερίδιο. Εκτόςαπό τη συμμετοχή των ενόπλων δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις, συζητούν την επέκταση των αμερικανικών βάσεων, με την παραπέρα ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, συντονίζεται πλήρως με τα σχέδια των ΗΠΑ να ενισχύσουν την οικονομική και στρατιωτική τους παρουσία στην ευρύτερη περιοχή. Αυτούς τους στόχους εξυπηρέτησε και η επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Οι εξελίξεις εγκυμονούν κινδύνους για την ασφάλεια και τη ζωή του λαού. Απαιτείται ετοιμότητα, επαγρύπνηση και δράση, για να μην μπει ο λαός και η νεολαία κάτω από ξένη σημαία. Να μη χύσουν το αίμα τους τα παιδιά μας για το ποια ιμπεριαλιστική χώρα θα κυριαρχήσει, για το μοίρασμα της λείας από τα μονοπώλια.
Σήμερα οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να αποπροσανατολιστούν από τις ψεύτικές αντιπαραθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Να συνειδητοποιήσουν ότι μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα ψήφισαν το 3ο μνημόνιο που έφερε εκατοντάδες νέους εφαρμοστικούς νόμους. Ότι καθημερινά δίνουν διαπιστευτήρια στο κεφάλαιο, την ΕΕ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ, για το ποιος είναι καλύτερος να εφαρμόσει τη στρατηγική του κεφαλαίου αποτελεσματικότερα. Ούτε οι δήθεν προοδευτικές τοποθετήσεις του κ. Τσίπρα ούτε οι συντηρητικές κορόνες του κ. Μητσοτάκη μπορούν να κρύψουν τη στρατηγική τους σύμπλευση. Η «ανάπτυξη» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδια με αυτή της ΝΔ, που όπως και να τη βαφτίσουν, «δίκαιη», «βιώσιμη», εξασφαλίζει κέρδη στους ομίλους, ενώ μεγαλώνει η εκμετάλλευση, η ανεργία, η μερική απασχόληση, σμπαραλιάζονται δικαιώματα.
Οι κυβερνήσεις του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, ανεξάρτητα πώς ονομάζονται, με ποια πρόσωπα, με ποια συνθήματα πλασάρονται, είναι από χέρι αντιλαϊκές. Η ελπίδα, η προοπτική δεν βρίσκεται στην εναλλαγή κυβερνήσεων παρόμοιας κοπής και λογικής, αλλά στη συμπόρευση και ενίσχυση του ΚΚΕ για την ανασύνταξη του κινήματος. Έχουμε μπροστά μας το δικό μας δρόμο. Την ανάπτυξη της Κοινωνικής Συμμαχίας, στο δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης με το σύστημα και την εξουσία του.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Τιμή και δόξα σ’ αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους. Με σεβασμό υποκλινόμαστε, σ’ αυτούς που δεν υπολόγιζαν τους κινδύνους και σ’ όλα τα επίπεδα έκαναν τη ζωή των κατακτητών δύσκολη. Σε όλους εκείνους, που έφεραν τη λευτεριά στον τόπο μας, δίνοντας λυσσαλέα μάχη με τους φασίστες. Τους ευχαριστούμε, γιατί μας δείχνουν το δρόμο. Γιατί απέδειξαν ότι οι λαοί με την οργανωμένη δράση τους μπορούν να υπερασπιστούν τη ζωή τους, την αξιοπρέπεια τους και το δίκιο τους, να φράξουν το δρόμο στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Συνεχίζουμε στα χνάρια τους!
Ομιλία Θανάση Βογιατζή
κ’ οι άνθρωποι κηνυγώντας τις προκηρύξεις, πιάνοντας τις προκηρύξεις στον αέρα,
κ’ οιπροκηρύξεις πέφτοντας βροχή στους δρόμους,
πηδώντας από πόρτα σε πόρτα,
ραμφίζοντας σα μεγάλα πουλιά τα τζάμια των παράθυρων,
κ’ οι άνθρωποι μες στους δρόμους διαβάζοντας φωναχτά τις προκηρύξεις,
σκουντουφλώντας πάνω στις λόγχες και φωνάζοντας ζήτω,
σκουντουφλώντας πάνω στα τανκς και φωνάζοντας ζήτω,
ζήτω, ζήτω, ζήτω,
λευτεριά ή θάνατος, λευτεριά ή θάνατος – ο κόσμος
μες στ’ ανοιχτά αυτοκίνητα φωνάζοντας
λευτεριά ή θάνατος, λευτεριά ή θάνατος
οι άνθρωποι που πολέμησαν και πέφταν,
που πέφταν και χαμογελούσαν,
που φιλιόνταν με τον κόσμο και χαμογελούσαν,
που βγάζαν με τα δάχτυλά τους από τον κόρφο τους το σφηνωμένο βόλι
κ’ έρχονταν πάλι ανάμεσά μας και πολεμούσαν
και πολεμούσαν και χαμογελούσαν.
Έγραφε στις γειτονιές του Κόσμου ο Γιάννης Ρίτσος για την μέρα της απελευθέρωσης…,
Το καλοκαίρι του ’41, μάλλον, πέρασε γρήγορα. Όμως, από το Σεπτέμβρη τα πράγματα άρχισαν να χειροτερεύουν. Άρχισε η πείνα. (…) Έβγαινες έξω και αυτό που έβλεπες, ήταν μικρά παιδιά να σέρνονται από την πείνα. Πρησμένοι άνθρωποι να κείτονται στο έδαφος.
Εκείνη την περίοδο άρχισε η κινητοποίηση των ταξικών συνδικαλιστών προκειμένου να οργανωθεί και πάλι η εργατική τάξη του Βόλου. Οι συμμετέχοντες συνδικαλιστές ήταν ότι είχε απομείνει από το ταξικό εργατικό κίνημα που είχε αναπτυχθεί μέχρι το 1936, το οποίο είχε πληγεί από τις διώξεις της δικτατορίας του Μεταξά, τις συλλήψεις και τις εξορίες που ακολούθησαν.
Από τον Οκτώβρη, στους κύκλους των συνδικαλιστών αυτών, άρχισε να γίνεται λόγος για το ΕΑΜ που ήδη από το Σεπτέμβρη του ’41 είχε δημιουργηθεί στην Αθήνα.
Οι κινήσεις των συνδικαλιστών καταγράφηκαν από τις Αρχές Κατοχής και στις 24 Οκτώβρη του 1941, με μικτά αποσπάσματα, Ιταλοί και Έλληνες χωροφύλακες μπλοκάρισαν αρκετά εργοστάσια, όπου πραγματοποιήθηκαν οι περισσότερες από τις συλλήψεις.
Από το Νοέμβρη του ’41 και ενώ η πείνα είχε αρχίσει να είναι στην καθημερινότητα, στο εργοστάσιο του Παπαγεωργίου εμφανίστηκε μία επιτροπή εργαζόμενων και ζήτησε να υπάρχει καθημερινή δουλειά, καθώς και στάρι από το μεγάλο κτήμα που είχε ο εργοδότης τους στην περιοχή της Μπάκραινας.
Το Εαμ μας εσωσε από την πείνα…. θα μας σώσει και από την σκλαβιά…….
Έτσι κι εγινε…..
Η εφημερίδα Η Φωνή του σκλάβου, όργανο του Θεσσαλικού Γραφείου του ΚΚΕ, στο τρίτο της φύλλο, το Μάη του 1942, έθεσε το πλαίσιο για τους αγώνες:
«Έλληνες των πόλεων απαιτείστε: Για τις πόλεις ψωμί συσσίτιο μεσημέρι – βράδυ για τις οικογένειες των απόρων από το Κράτος, επιχειρήσεις, εργοστάσια, τράπεζες, ανώνυμες εταιρείες να εξασφαλίσουν τη διατροφή του εργατουπαλληλικού προσωπικού τους, τις οικογένειες τους με ψωμί, συσσίτια κ.λ.π. Το Κράτος από τώρα να εξασφαλίσει τους δημοσίους
υπαλλήλους και τις οικογένειές τους με όλα τα αναγκαία είδη για τη διατροφή τους, συσσίτια, ψωμί κ.λ.π. Συσσίτια, επιδόματα στους ανέργους. Σωματειακά συσσίτια για τους εργάτες, ελεύθερους επαγγελματίες, ελεύθερη μεταφορά τροφίμων για τις ανάγκες της οικογένειας μέσα στο νομό. Κατάργηση των νόμων για κάθε είδους επιστράτευση και της ποινής του
θανάτου για τους απεργούντες…
Η πρώτη αντιστασιακή πράξη από τις οργανώσεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στο Βόλο δεν άργησε να εκδηλωθεί:
«Ανήμερα της 25ης Μάρτη 1942, στο δρόμο μεταξύ από τη Γορίτσα μέχρι τα Τσιμέντα έγραψαν το σύνθημα: “Λευτεριά – Ζήτω η 25η Μαρτίου”, με κόκκινα γράμματα.
Οι υπάλληλοι του τελωνείου, οι εφοριακοί, οι ταμειακοί δε δούλεψαν καθόλου στις 14 του μηνός. Την επόμενη μέρα δούλεψαν μόνο δύο ώρες, διεκδικώντας αύξηση μισθών και επισιτιστική μέριμνα. Το πρωί της 15ης Απρίλη του 1942 οι δικαστικοί υπάλληλοι έκαναν σύσκεψη και αποφάσισαν να κάνουν αποχή από την εργασία τους, ακολουθώντας τους τριατατικούς, που είχαν ξεκινήσει απεργία πριν από τρεις μέρες.
Μέσα στην πόλη, τα σημαντικά βήματα του ΕΑΜικού κινήματος αποτυπώθηκαν στην εκδοτική του δραστηριότητα που πλέον έπαιρνε μόνιμη και πιο μαζική μορφή, ενώ η νίκη στο ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ ανέβασε τις προσδοκίες του λαού.
Οι κινητοποιήσεις ενάντια στην πολιτική επιστράτευση φώτισαν το σκούρο χρώμα της καθημερινότητας. Οι τοπικές εφημερίδες αναφέρθηκαν στις μεγάλες κινητοποιήσεις της Αθήνας.
Στο Βόλο, το συλλαλητήριο ενάντια στην πολιτική επιστράτευση έγινε με συγκέντρωση στην οδό Δημητριάδος, που διαλύθηκε βίαια από την ιταλική Καραμπινιερία.
Προς το τέλος του καλοκαιριού και ειδικότερα στις 30 του Ιούλη, πολλοί κλάδοι εργαζόμενων έθεσαν μια σειρά αιτήματα. Βασικό βέβαια αίτημα όλων ήταν η καταβολή «της έκτακτης οικονομικής τους ενίσχυσης».
Την 1η Αυγούστου επέστρεψαν στο Βόλο αρκετοί εκ των ταξικών συνδικαλιστών που είχαν συλληφθεί τον Οκτώβρη του ’41 και στη συνέχεια φυλακίστηκαν, δίνοντας νέα δυναμική στο κίνημα.
Μέσα στην πόλη του Βόλου, πρώτοι και καλύτεροι ήταν οι εργαζόμενοι στου Ματσάγγου, που ξεκίνησαν να διεκδικούν αύξηση των ημερομισθίων κατά 4.000 δραχμές οι γυναίκες και 5.500 οι άνδρες, με επιπλέον παροχή 110 οκάδων σταριού. Μάλιστα το σωματείο τους, πέραντων αιτημάτων, απείλησε με απεργία εάν δεν ικανοποιούνταν οι εργάτες.
Η εταιρεία, κάτω από την πίεση, ικανοποίησε τα αιτήματα των εργαζόμενων. Διάβημα διαμαρτυρίας έκαναν και οι τραπεζικοί υπάλληλοι οι οποίοι, πέραν των οικονομικών αιτημάτων, έθεσαν και το αίτημα να τους δοθούν 150 οκάδες σταριού, κάρβουνα και καυσόξυλα.
Σχεδόν παρόμοια αιτήματα έθεσαν και οι δημοτικοί υπάλληλοι, αλλά και οι εργάτες της οινοπνευματοποιίας.
Στις 31 Ιούλη οι τραπεζικοί υπάλληλοι απείχαν από τη δουλειά τους, ενώ δεκτά έγιναν τα αιτήματα των εργαζόμενων στο εργοστάσιο Σταματόπουλου, των κεραμοποιών, των εργαζόμενων στο εργοστάσιο οινοπνευματοποιίας και των δημοτικών υπαλλή- λων. Την επόμενη μέρα έγιναν δεκτά και τα αιτήματα των τραπεζικών υπαλλήλων, μετά τη μονοήμερη απεργία που είχαν κάνει. Σε αγώνα κατέβηκαν και οι εργαζόμενοι στου Γκλαβάνη.
Η συνθηκολόγηση των Ιταλών και οι τρεις μέρες 9 με 12 του Σεπτέμβρη του 43 που η πόλη ήταν ελεύθερη έδειξε τις δυνατότητες της Οργάνωσης, αφού απελευθερώθηκαν οι κρατούμενοι από όλες τις φυλακές, μετέφερε στο βουνό τα υλικά από τις δεκάδες αποθήκες των Ιταλών, έντυσε και εξόπλισε χιλιάδες αντάρτες.
Επιγραμματικά το κίνημα της εαμικής αντίστασης πέτυχε ακόμη:
Ιούλης 1943: Μαζικό συλλαλητήριο ενάντια στην κάθοδο των Βουλγάρων
Γενάρη και Φλεβάρη ’44: Μεγάλη επιχείρηση του ΕΑΜ και του ΚΚΕ για την διάσωση της Εβραϊκής κοινότητας, κάτι που το πετυχαίνουν.
25 Μάρτη του 1944: Μεγάλη συγκέντρωση και κατάθεση στεφανιών στο Ηρώο
Όμως το βασικό ήταν η αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών.
Έτσι στις 21 Απρίλη 1944 Η αστική τάξη της περιοχής και το παλιό αστικό πολιτικό σύστημα, φέρνουν στην πόλη στρατιωτική δύναμη του δοσιλογικού ΕΑΣΑΔ
Τέλος Αυγούστου 1944 συγκέντρωση γυναικών έξω από την Γερμανική διοίκηση απαιτεί να σταματήσει το όργιο βίας των ΕΑΣΑΔ
Αρχές Οκτώβρη 1944 Συγκέντρωση έξω από το Γερμανικό Φρουραρχείο απαιτεί να μην γίνουν καταστροφές στις υποδομές της πόλης
Η απελευθέρωση του Βόλου όπως και όλης της Ελλάδας δεν έπεσε από τον ουρανό. Ήταν αποτέλεσμα του μακροχρόνιου αγώνα που διεξήγαγε ο ΕΛΑΣ και κατέληξε στη γενική αντεπίθεση του Αυγούστου του 1944. Η κατάσταση που είχε διαμορφωθεί σηματοδοτήθηκε από την συντριβή των χιτλερικών δυνάμεων και την προέλαση του κόκκινου στρατού προς τη Σόφια και το Βελιγράδι. Το γεγονός επέσπευσε την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων μπροστά στον κίνδυνο να εγκλωβιστούν χωρίς οδό διαφυγής.
Πολλοί θα περιγράψουν αυτή τη μέρα σε επισήμους εορτασμούς. Θα αποσιωπήσουν όμως το ποιος ήταν η ψυχή όλου του αγώνα, ποιος ενέπνευσε στο λαό την επιμονή, την υπομονή, την ελπίδα για την τελική νίκη.
Ποιος όμως πραγματικά τον οδήγησε σ’ αυτούς τους αγώνες: Ήταν το ΚΚΕ με την ιδεολογία του, την αδούλωτη Ιστορία του, την αυταπάρνηση των στελεχών και μελών του, που έπεισε για το δίκιο και την έκβαση του αγώνα. Ήταν το ΚΚΕ που δημιούργησε το ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ, την Εθνική Αλληλεγγύη και τον ΕΛΑΣ που με την ένοπλη πάλη του αντιστάθηκε και πολέμησε για τα δίκια της εργατικής τάξης και του λαού μας, όταν σύσσωμη η αστική τάξη και τα κόμματά της εκείνης της εποχής είτε είχαν φύγει για το εξωτερικό είτε καλούσαν σε υποταγή στους γερμανούς κατακτητές, Καλλιεργούσαν την μοιρολατρία και δημιουργούσαν τα ΕΑΣΑΔ και τις άλλες προδοτικέ οργανώσεις, όπως την ΕΕΕ, την ΕΑΟ, την ομάδα του Καλαμπαλίκη. Ήταν όλοι αυτοί τους οποίους σήμερα εξυμνεί με κάθε ευκαιρία η εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή, γέννημα – θρέμμα του συστήματος της εκμετάλλευσης.
Έτσι για ακόμα μια φορά, καλούμαστε να σταθούμε στο ύψος της ευθύνης μας, στο ύψος της δοξασμένης Ιστορίας μας. Μπαίνουμε μπροστά στην πάλη με το οργανωμένο λαϊκό κίνημα ενάντια στα μέτρα που παίρνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα άλλα κόμματα που στηρίζουν την ΕΕ της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να υποστείλουμε τη σημαία μπροστά σε δυσκολίες ή υποχωρήσεις του κινήματος.