Αλ. Μεϊκόπουλος: Οφείλουμε να μελετάμε και να δείχνουμε τη δέουσα προσοχή στην ιστορία

Διαβάστε την ανακοίνωση,όπως έφτασε στο e-Volos.gr:

Το 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου ως «ημέρα εθνικής μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος». Πρόκειται βέβαια για μια ιστορική πραγματικότητα που για τους Έλληνες και ιδιαίτερα τους επιζώντες και τους απογόνους τους, που κουβαλούν βαθιά χαραγμένες μέσα τους τις αφηγήσεις και τα βιώματα των διωγμών, δεν ήταν παρά η επισημοποίηση των γεγονότων που αναλογιζόμενα ραγίζουν την ψυχή και την καρδιά τους.

Έτσι και φέτος, άλλη μία φορά, αποδίδουμε φόρο τιμής και μνήμης για τους αδικοχαμένους προγόνους μας ως ένα σταθερό σημείο αναφοράς για την ιστορική τους δικαίωση.

Η γενοκτονία των Ελλήνων ήταν η σκόπιμη και συστηματική εξόντωση, μέχρι το 1923, των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολικής Θράκης και της Μικράς Ασίας (κυρίως της Ιωνίας, Καππαδοκίας, Πόντου, Βιθυνίας), αρχής γενομένης με τη Σφαγή του Οικονομείου στις 25 Ιανουαρίου 1913, από τους μηχανισμούς της οθωμανικής κυβέρνησης και του τουρκικού εθνικιστικού κινήματος των Κεμαλιστών, αποτελώντας μια από τις πιο μαύρες σελίδες και μια από τις μεγαλύτερες θηριωδίες της σύγχρονης ιστορίας με εκατοντάδες χιλιάδες και κατά πολλούς άνω του εκατομμυρίου νεκρούς.

Το Τουρκικό κράτος με μεθοδευμένο τρόπο ξερίζωσε το Ελληνικό στοιχείο που ήταν επί σειρά αιώνων κοιτίδα πολιτισμού, παρόλο ότι βρισκόταν μακριά από τη Μητροπολιτική Ελλάδα.

Με ιδιαίτερη συγκίνηση για το τεράστιο ιστορικό βάρος που συγκεντρώνει αυτή η μέρα, απόγονος και ο ίδιος της ξεριζωμένης και πολύπαθης γενιάς, έχω εντυπωμένες τις γλαφυρές πολλές φορές, αφηγήσεις των παππούδων μου από πρώτο χέρι.

Ο µεγαλύτερος εχθρός είναι πάντα ο χρόνος, ο οποίος στο αδυσώπητο πέρασμά του καθιστά αδύναμη, πολλές φορές, τη µνήµη μας για γεγονότα που απέχουν πολλά χρόνια από το σήµερα. Ωστόσο οφείλουμε να μελετάμε και να δίνουμε τη δέουσα προσοχή στην ιστορία, γιατί ο χρόνος έχει αποδείξει πως η λησμονιά και η επανάπαυση εγκυμονούν την επανάληψή της.

Γι’ αυτό και εμείς ως νεότερες γενιές οφείλουμε να διεκδικούμε το δικαίωμα στην ιστορική μνήμη, να αποφεύγουμε την επανάληψη παλαιότερων λαθών και ενωμένοι και σοφότεροι πλέον, να συνεχίσουμε τον αγώνα για την απόλυτη καταδίκη των γενοκτονιών και την οχύρωση της ανθρωπότητας από τους κινδύνους επανάληψής τους στο μέλλον.

Η αντίσταση στη λήθη με βασική μας πυξίδα την ιστορία και τις ρίζες μας αποτελεί υποχρέωση όλων μας.