Αναγκαιότητες και προτεραιότητες μετά την τραγωδία – Μερικές σκέψεις…

ΑΡΘΡΟ του Κώστα Γαργάλα, Πολιτικού Μηχανικού, δημοτικού συμβούλου Βόλου της κίνησης «Μαζί για τον Βόλο»

Τι προκύπτει λοιπόν σαν αναγκαιότητα από την τραγωδία που βρήκε τη χώρα μας που δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά;

Να μάθουμε πως δεν οριοθετούμε οικισμούς μέσα σε δάσος, δεν αφήνουμε να νομιμοποιηθούν αυθαίρετα μέσα σε δασική έκταση και τα κατεδαφίζουμε, δεν υποκύπτουμε σε πιέσεις οριοθέτησης ολόκληρων αυθαίρετων οικισμών μέσα σε δάσος και σε ρέματα, δεν πολεοδομούμε με δρόμους τριών και τεσσάρων μέτρων για να μην πειράξουμε την αυθαίρετη μάντρα του αυθαίρετου πελάτη- ψηφοφόρου, δεν αφήνουμε χωρίς σήμανση τους δρόμους σαν αποτέλεσμα σοβαρής μελέτης, δεν κατασκευάζουμε ή αφού τα βρήκαμε προγραμματίζουμε και υλοποιούμε υπογειώσεις δικτύων ηλεκτρισμού και τηλεφωνίας, δεν αφήνουμε το δάσος και την ευρύτερη περιοχή χωρίς την ετήσια συντήρηση των δασικών δρόμων και των αντιπυρικών ζωνών σε δασικές εκτάσεις , σχεδιάζουμε και επικαιροποιούμε, ειδικά για τις πιο επικίνδυνες περιοχές αλλά και για όλες τις άλλες ,σχέδια αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών και εκκένωσης αυτών, λειτουργούν οι Επιτροπές Πολιτικής Προστασίας των Δήμων με τακτικές και επαναλαμβανόμενες ασκήσεις ετοιμότητας με συμμετοχή αρμοδίων φορέων αλλά και προσώπων που να έχουν τη στοιχειώδη σχέση με το αντικείμενο, δεν αφήνουμε απροστάτευτα τα δάση και τοποθετούμε σε συνεργασία με τοπικούς φορείς δασικές περιπόλους έστω από εθελοντές ή με συμβάσεις και με σχέδιο, δεν αφήνουμε τον νομό ή την περιοχή χωρίς στοιχειώδη πυροσβεστική δύναμη και εναέρια κάλυψη αντί να προβαίνουμε σε αγορές οπλικών συστημάτων και πολλά άλλα δεν . Και κατόπιν να δούμε και τα υλικά με τα οποία χτίζουμε το σπίτι μας που δεν είναι αυθαίρετο αλλά και την φύτευση ολόκληρων περιοχών με είδη φύτευσης φιλικά στην περιοχή , το περιβάλλον και λιγότερο ευαίσθητα σε ακραίες και έκτακτες συνθήκες παρόμοιες των σημερινών.

Και επί πλέον.

Στα μέτρα αποκατάστασης που φυσικά στο πολύ μεγάλο μέρος τους είναι δίκαια και αποδεκτά, δεν θα έπρεπε να αναφερθεί πως η όποια αποκατάσταση οιασδήποτε κατοικίας θα έχει ως προαπαιτούμενη απαραίτητα την αναθεώρηση πολεοδομικών σχεδίων με φαστ τρακ διαδικασίες, ώστε να μην επαναληφθεί ποτέ η σημερινή τραγικότητα με τους στενούς δρόμους, τις ψηλές παράνομες χτισμένες μάντρες, τα τεράστια παραλληλόγραμμα οικοδομικά τετράγωνα ,τις φραγμένες διεξόδους προς την θάλασσα και την αναγκαστική τήρηση των αποστάσεων που προβλέπονται από τον αιγιαλό αλλά και τους κανόνες πυροπροστασίας; Κι έτσι μόνο κι αφού όλοι σεβαστούν τα παραπάνω και τα υλοποιήσουν να παρασχεθεί απλόχερα η βοήθεια.

Αλλά και κάτι άλλο.

Αμείλικτη η συμπεριφορά και αποκλεισμός από την οποιαδήποτε υλική ενίσχυση για την αποκατάσταση ή την επανοικοδόμηση, αν υπάρχει ολοσχερής καταστροφή, απέναντι σ’ όσους έχουν εξόφθαλμα παρανομήσει, και οι εγκαταστάσεις ή οι οικίες τους βρίσκονται είτε εντός αδιαπραγμάτευτα δασικών εκτάσεων είτε σε αιγιαλό είτε μέσα σε ρέματα. Αν θέλει η πολιτεία να συνδράμει και στις περιπτώσεις αυτές μπορεί να το κάνει με ανταλλαγή οικοπέδων σε άλλον πολεοδομημένο χώρο και να δώσει το δικαίωμα , και με άλλα ενδεχομένως κίνητρα, στους πληγέντες να οικοδομήσουν με διαφανείς και απολύτως ασφαλείς όρους για τους ίδιους και για τους γείτονές τους. Κι αυτό απ’ ότι είδα λείπει και νομίζω πως πρέπει απαραιτήτως να συμπληρωθεί άμεσα. Για να πούμε πως επιτέλους κάποτε η πολιτεία λειτούργησε με ευαισθησία, μυαλό, σχέδιο και γνώση.