Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, 45 χρόνια μετά – Γράφει ο Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος

Διαβάστε την ανακοίνωση,όπως έφτασε στο e-Volos.gr:

Για μία ακόμη χρονιά, 45η από την 24η Ιουλίου 1974, τιμούμε την ημέρα αυτή που έγινε η απαρχή της αποκατάστασης της δημοκρατίας στη χώρα μας, μετά από το ολέθριο, εθνικά και πολιτειακά, πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.

Όσοι έζησαν το πραξικόπημα και τις τραγικές επιπτώσεις του αλλά και όσοι δεν το έζησαν, όλοι μας ανεξαιρέτως, έχουμε ιερό χρέος να μην υποκύψουμε, επ’ ουδενί, στο βάρος της λήθης. Έχουμε ιερό χρέος να γνωρίζουμε, να μάθουμε επακριβώς και να κληροδοτήσουμε αυτή τη μνήμη στις επερχόμενες γενιές, για να μην ζήσει, ποτέ στο μέλλον, ο λαός μας και το έθνος μας ανάλογη τραγωδία.

45 χρόνια μετά την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, και ιδίως τώρα που η χώρα μας, μετά την δυσβάστακτη, πολύχρονη ταλαιπωρία των μνημονίων, ακολουθεί πια μια ομαλή ευρωπαϊκή πορεία, οφείλουμε να μην ξεχνάμε ότι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 προκάλεσε μια διπλή, τουλάχιστον, τραγωδία.

Την τραγωδία της Κύπρου, ένα πρόβλημα που ταλανίζει μέχρι τις μέρες μας και γίνεται περισσότερο επίκαιρο από ποτέ σήμερα, στην προσπάθεια της Κύπρου να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην ΑΟΖ και βέβαια στην τραγωδία της κατάλυσης της Δημοκρατίας και της στυγνής παραβίασης της Ελευθερίας γενικότερα, ειδικότερα δε, της παραβίασης των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Οφείλουμε να θυμόμαστε ότι μόνον ο Ελεύθερος Άνθρωπος μπορεί να υπερασπισθεί αποτελεσματικά την αξία του και ν’ αναπτύξει ελεύθερα την προσωπικότητά του. Και βέβαια δεν πρέπει να λησμονούμε ότι μόνον υπό καθεστώς Δημοκρατίας και της, σύμφυτης με αυτήν, διάκρισης των εξουσιών μπορεί ο Άνθρωπος να ζήσει και να δημιουργήσει ελεύθερος μεν, σεβόμενος δε τους νόμους, τους συνανθρώπους του και το κοινωνικό σύνολο γενικότερα.

Το δέντρο της Δημοκρατίας μας έγινε 45 ετών και φυσικά δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε ότι ποτίσθηκε από το ιερό αίμα των Θυμάτων της εφτάχρονης δικτατορίας. Οφείλουμε λοιπόν τιμή στους χιλιάδες πολίτες που αντιστάθηκαν και στους αγώνες του λαού μας για Λαϊκή Κυριαρχία, Ανεξαρτησία και Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Βέβαια, στα χρόνια που πέρασαν από τότε, η πορεία της χώρας μας προς την πραγμάτωση των θεμελιωδών αυτών αρχών δεν ήταν πάντοτε ρόδινη, ούτε φυσικά σε μια απερίσπαστη ευθεία γραμμή. Η εκτεταμένη διαπλοκή ισχυρών οικονομικών συμφερόντων με κέντρα ή παράκεντρα εξουσίας, η απουσία λογοδοσίας και κοινωνικού ελέγχου και βέβαια οι πολλαπλές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, ύψωσαν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, σοβαρά εμπόδια.

Πλησιάζει ένας χρόνος από την ημέρα που η χώρα μας απαλλάχθηκε από τα δεσμά των μνημονίων, ώστε πλέον να μπορεί να βαδίζει και από οικονομικής άποψης πιο ανεξάρτητη και να σχεδιάζει το μέλλον της.

Φέρνοντας στη μνήμη μας όλα τα διδάγματα, πρόσφατα και παλιότερα, ευθύνη όλων μας είναι να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος, αλλά να συνεχίσουμε αυτό που έχει ήδη αρχίσει. Την οικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας. Μιας Ελλάδας απελευθερωμένης από τα κάθε είδους παιχνίδια συμφερόντων, την μικροπολιτική και την μισαλλοδοξία.

Οφείλουμε να ενισχύσουμε και να θωρακίσουμε την Ελλάδα μας.

Οφείλουμε να αντισταθούμε σε κάθε είδους κελεύσματα και αναθεωρητικές, αντιδραστικές απόψεις, που η πάροδος του χρόνου και η λήθη προσφέρουν γόνιμες συνθήκες για να ευδοκιμήσουν και το μόνο που προσφέρουν είναι πρόσφορο έδαφος σε νοσταλγούς εκείνης της σκοτεινής εποχής.

Ο αντιδικτατορικός αγώνας ήταν μια αυθόρμητη εκδήλωση του κόσμου για όλα αυτά που του στερήσανε, αλλά εμείς σήμερα απολαμβάνουμε. Η δε μνήμη του και οι αντίστοιχες εκδηλώσεις δεν αποτελούν εκδηλώσεις κάποιας «κοινωνικής ψυχικής νόσου» αλλά είναι εκδηλώσεις τιμής, που οφείλουμε στη μνήμη εκείνων των ανθρώπων, ώστε να φροντίσουμε, ως λαός, η ιστορία να μην επαναληφθεί. Γιατί είναι γνωστό πως λαός που δε διδάσκεται από την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.

Οφείλουμε τέλος, να αφήσουμε στις επόμενες γενιές μια χώρα για την οποία θα μπορούν να λένε πως ζουν στην Ελλάδα της Δημοκρατίας, της Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και της Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Στην Ελλάδα της Δικαιοσύνης.

Αυτό φυσικά απαιτεί σήμερα, περισσότερο από ποτέ, αποφασιστική πολιτική βούληση για μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές και ρήξεις με κατεστημένα συμφέροντα.

Για να αποκατασταθεί το αίσθημα της δικαιοσύνης στον ελληνικό λαό.
Για να συμμετέχουν πιο ενεργά οι πολίτες στα κέντρα αποφάσεων.
Για να αποκατασταθεί η πληγείσα αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.
Για να δώσουμε ουσιαστικό περιεχόμενο στην έννοια της δημοκρατίας.

Το οφείλουμε στις νεώτερες γενιές.

Το οφείλουμε σε όλους αυτούς και αυτές που αφιέρωσαν τη ζωή τους για τη Δημοκρατία και την ελευθερία στο τόπο μας.

Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος
Βουλευτής Μαγνησίας ΣΥΡΙΖΑ