Όταν η Κατερίνα και ο Αλέξανδρος ανακάλυψαν τις ελλείψεις στο Ε.Σ.Υ. – Φεγγάρια δαχτυλίδια, όνειρα και… πολιτικές αυταπάτες!

Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΟΥΜΙΩΤΗ

Η ΠΡΩΤΗ, από 4η και καταϊδρωμένη στις εκλογές του 2015, έγινε η «υφυπουργός των κατασχετηρίων»…, για να κεφαλαιοποιήσει αυτή την υπουργική θητεία αυξάνοντας τους σταυρούς της σε 10.520 στις τελευταίες εθνικές εκλογές.

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ, θα μπορούσε κανείς να πει ότι ήταν και ο μεγάλος χαμένος των τελευταίων εθνικών εκλογών στην Μαγνησία, αφού το κόμμα του, αν και αξιωματική αντιπολίτευση, παρόλα αυτά θριάμβευσε στο πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου, αφήνοντας πίσω τον Μπουκώρο και τα υπόλοιπα «γαλάζια» παιδιά, να απορούν για το τί συνέβη. Και όμως… από τις 21.116 ψήφους του 2015, ο Αλέξανδρος έπεσε σχεδόν στις μισές, συγκεντρώνοντας 10.774 ψήφους, μια ανάσα δηλαδή από την Κατερίνα και δυο από την Μαρίνα την Χρυσοβελώνη, η οποία αν και «αλλόθρησκη», έκανε περίπατο, συγκεντρώνοντας 9.578 ψήφους!!!

ΤΟ ΤΙ ΕΦΤΑΙΞΕ το έχουμε χιλιοαναλύσει ραδιοφωνικά, δεδομένου ότι πάντα από τα αποτελέσματα της κάλπης, ναι, μπορεί κανείς να εξάγει χρήσιμα και πάνω απ’ όλα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αρκεί βέβαια να θέλει κανείς να τα δει ή καλύτερα να τα αντιμετωπίσει. Χρειάζεται πολιτικό θάρρος και ανάστημα, ειδάλλως απλά εθελοτυφλείς…

ΣΗΜΕΡΑ… έχοντας ξεχάσει και οι δύο, τα έργα και τις ημέρες τους, επιδίδονται σε ένα κρεσέντο πολιτικού τυχοδιωκτισμού, ανακαλύπτοντας και οι δύο ΞΑΦΝΙΚΑ τις ελλείψεις στο Εθνικό Σύστημα της Υγείας. Και όμως… πριν περίπου ένα χρόνο και για όσο το κόμμα τους κυβερνούσε, το Εθνικό Σύστημα της Υγείας και το Νοσοκομείο μας βρίσκονταν ακριβώς στην ίδια κατάσταση. Μήπως ήταν και χειρότερη; Δεν ξέρω. Μπορεί!

ΑΥΤΟ που έχει σημασία είναι ένα… Ο τόπος χρειάζεται ισχυρή πολιτική εκπροσώπηση και όχι απλώς στείρα πολιτική αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Ο κοινοβουλευτισμός για την προάσπιση των συμφερόντων ενός τόπου και των ανθρώπων του, είναι μια καθημερινή μάχη, που δεν ξεκινάει από τις πλατείες και τελειώνει στα χαρακώματα του λαϊκισμού, αλλά διεξάγεται αδιαλείπτως, δημοσίως, μέσα και έξω από τη βουλή. Με αντιμετώπιση των εξελίξεων πολιτική, με μια πολιτική που θα κάνει τις ζωές των ανθρώπων καλύτερες και που δεν θα διαιωνίσει απλώς τα όποια προβλήματα ωραιοποιώντας τα, προσθέτοντας απλά διαφορετικό πρόσημο.

ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ μπορώ να φανταστώ τις σκέψεις σας, διαβάζοντας αυτά… Όχι, δεν αλλάξαμε εμείς, εσείς αλλάξατε! Πώς και γιατί; Γιατί πολύ απλά βιώσατε στο πετσί σας την εφαρμοσμένη πολιτική και την μετάλλαξη που μπορεί αυτή να επιφέρει. Και ξαφνικά το εφικτό μετατράπηκε σε ανέφικτο και το ανέφικτο σε εφικτό. “Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού”, είχε πει ο Μπίσμαρκ και πράγματι… Σημασία όμως έχει κατά πού γέρνει κάθε φορά η ζυγαριά…

ΚΟΝΤΟΛΟΓΙΣ, είτε τους πεις “Τροικανούς”, είτε “Θεσμούς”, οι δανειστές είναι δανειστές. Είναι το ίδιο πράγμα. Αντίθετα, έστω και αν και οι δύο έχουν χιόνια, άλλο η Κοζάνη και άλλο η Λωζάνη. Αυτή είναι η διαφορά Κατερίνα και Αλέξανδρε ή Αλέξανδρε και Κατερίνα -όπως προτιμάτε-.

Υ.Γ.: Η πολυπόθητη διεύρυνση θα έρθει, αλλά -θυμηθείτε το- με όρους που θα του επιβληθούν και δεν θα επιβάλλει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπώς μια τρύπα στο νερό ή αλλιώς άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα τους αλλιώς!