Το ΕΕΚ Μαγνησίας για τα γεγονότα στο Δημαρχείο του Βόλου

«Βόλος: Η συνέχεια του κράτους, των μνημονίων και της καταστολής…»

Διαβάστε την ανακοίνωση, όπως έφτασε στο e-Volos.gr:

Κανένα αριστερό πολιτικό κόμμα δεν χρειάζεται τις δυνάμεις της τάξης και ασφάλειας του αστικού κράτους για να διαφυλάξει τις κομματικές του συγκεντρώσεις. Μόνη προστασία παραμένει η πολιτική του κατεύθυνση εφόσον αυτή υπηρετεί τα ταξικά συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Δεν χρειάζεται να κάνουμε μαθήματα μαρξισμού σε όσους απέρριψαν κάθε πολιτικό του συμπέρασμα. Δεν είναι οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα στήριξης των μνημονίων και των δεσμεύσεων που έχει υπογράψει ή των νομοθετημάτων της ΕΕ που υπερασπίζουν τα δικαιώματα του χρηματιστηριακού και βιομηχανικού κεφαλαίου (όπως με το PSI για τη σωτηρία των τραπεζών ή στην περίπτωση της ΑΓΕΤ με το ζήτημα της καύσης σκουπιδιών), δεν κάνει διακρίσεις σε “γκρουπούσκουλα”, ακτιβισμούς ή μαζικές διαδηλώσεις. Η καταστολή των κινητοποιήσεων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών αρκεί σαν απόδειξη.

Ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται να μας απειλεί ότι ανοίγουμε το δρόμο του Μπέου ή του Κούλη, όταν η μαχόμενη αριστερά, ο ελευθεριακός αναρχικός χώρος, συλλογικότητες κι εργατικά σωματεία μπήκαν μπροστά σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις του λαού κατά των μνημονίων και αυταρχικών συμπεριφορών, όταν εκείνοι είχαν στο μυαλό τους τη «συνέχεια του κράτους», μαζί με τη συνέχεια των μνημονιακών δεσμεύσεων. Η πολιτική συνεργασία με τους εθνικιστές ΑΝΕΛ και η προσχώρηση των λαομίσητων πασοκογενών στελεχών σε κυβερνητικά πόστα, η υπερψήφιση των μνημονίων ανοίγουν το δρόμο για τον εθνικισμό, την άκρα δεξιά, τους φασίστες και τον πόλεμο.

Ο πολιτικός ενθουσιασμός υπερψήφισης του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 έχει μετατραπεί πλέον σε μια επιλογή του μικρότερου κακού που όμως οδηγεί σε χειρότερα δεινά, καθώς η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση επιδεινώνεται σε αντίθεση με ότι συζητιέται περί εξόδου από τη κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να εμπεδώσει ότι δεν κατάφεραν οι πασοκοδεξιοί, ότι δήθεν δεν υπήρχε και δεν υπάρχει εναλλακτική λύση για το λαό.

Η πολιτική τύχη των κεντροαριστερών εγχειρημάτων στη Λατινική Αμερική δείχνει ότι χωρίς μια συστηματική πάλη για την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη, που σημαίνει και μια ανελέητη πάλη κατά των ψευδαισθήσεων για τον εκδημοκρατισμό του αστικού κράτους, ανοίγει η πόρτα σε αυταρχικότερες μορφές διακυβέρνησης για τη συντριβή των εργατικών οργανώσεων και όλων των κοινωνικών και εργατικών κατακτήσεων.

Οι πολιτικές ελπίδες στην Ευρώπη αναζωογονούνται όχι από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και τις συμμαχίες του με τη χρεοκοπημένη διεθνή σοσιαλδημοκρατία αλλά από τα κίτρινα γιλέκα στη Γαλλία, τις κινητοποιήσεις στην Ουγγαρία κατά του νόμου των σκλάβων, τις κινητοποιήσεις των αναπληρωτών καθηγητών στην Ελλάδα.

Το σύνθημα “όλη η εξουσία στους εργάτες και τα συμβούλια τους” είναι η μόνη πρακτική απάντηση εναλλακτικής πρότασης εξουσίας στη βαρβαρότητα των υπερασπιστών της αστικής νομιμότητας. Μόνο τότε μπορεί να γίνει πράξη “η κατάργηση των μνημονίων με ένα νόμο κι ένα άρθρο”. Όλα τ’ άλλα αποδείχτηκε ότι ήταν φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες όπως ακριβώς υποσχόταν ο Μπέος ότι θα έκανε το Βόλο… Μονακό. Η ταύτιση των μεθόδων εξαπάτησης δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας στο ποιος ανοίγει το δρόμο σε ποιον.