Ακόμη και το μωρό ψάχνει το στήθος της μητέρας του για να τραφεί

Άρθρο του Παναγιώτη Φλώκα, Υποψήφιου Επιμελητηριακού συμβούλου με την Επιχειρηματική Αναγέννηση, για την ανάπτυξη του πολύπαθου λιμανιού του Βόλου,

Αποφάσισα να αρθρογραφήσω για μια ακόμη φορά ενώ ετοιμαζόμαστε να επιστρέψουμε δειλά-δειλά στο φθινοπωρινό καιρό και τα πρωτοβρόχια. Οι πρώτες βροχές έχουν την ιδιότητα να λειτουργούν σαν ψυχικός καταλύτης μετά την καλοκαιρινή ανομβρία. Η φύση κάνει τον κύκλο της και διατηρεί την σταθερότητα του οικοσυστήματος με την εναλλαγή του καιρού. Έτσι είναι..

Μακάρι το σημερινό μου θέμα να ήταν μετεωρολογικού ενδιαφέροντος….αυτό θα με έκανε χαρούμενο.

Το θέμα όμως δεν θα είναι τόσο όμορφο όσο οι εναλλαγές των καιρικών φαινομένων. Το θέμα είναι η παρατεταμένη ανομβρία στο αναπτυξιακό γίγνεσθαι στο λιμάνι του Βόλου. Μία ανομβρία που από εποχιακή, έγινε σταθερή, και από σταθερή κατέληξε να γίνει εφάμιλλη με την ανομβρία της ερήμου. Στην έρημο υπάρχει μόνο υποτυπώδες βλάστηση λόγω των καιρικών ακραίων φαινομένων. Πολύ ζέστη κατά την διάρκεια της ημέρας ακολουθούμενη από ακραίο κρύο τις βραδινές ώρες. Αν συλλογιστώ τις ατέλειωτες ώρες εργασιακού βίου στο λιμάνι θα μπορούσα να προσιδιάσω, τουλάχιστον με ποιητική διάθεση, τις συνθήκες της ερήμου με εκείνες του λιμανιού. Αν συλλογιστώ όμως την αναπτυξιακή ερημική ανομβρία του λιμανιού μας τότε το μόνο συναίσθημα που αναβλύζει από μέσα μου είναι αυτό του κατηγορώ.

Υπήρξε τέτοια η απαξίωση ενός εκ των κυριοτέρον πυλώνων ανάπτυξης της πόλης μας που η μόνη λέξη που χαρακτηρίζει όλους εκείνους που διαχειρίστηκαν την τύχη αυτού του «πολυεργαλείου» αποτελεί ένα από τα μελανότερα σημεία για τη πόλη μας.

Από το 2000 που δραστηριοποιούμε στο εμπορικό λιμάνι, έχω ακούσει πολλές εξαγγελίες, έχω διαβάσει χιλιάδες άρθρα, έχω ακούσει εκατομμύρια γνώμες, και έχω διαβάσει τα απίστευτα Master Plan αναφορικά με την ανάπτυξη του λιμανιού. Δεν θέλω να σας κουράσω αλλά τελικά το μόνο «αναπτυξιακό» έργο……που ο Θεός να το κάνει αναπτυξιακό έργο……ήταν το παρκινγκ. Από το πρώτο έτος του πανεπιστημίου στο μάθημα “shipping and port technology” οι καθηγητές σου εξηγούν την σπουδαιότητα και την αναπτυξιακή σημασία των χώρων αυτών. Εγώ λοιπόν ξέρω ότι οι λιμενικοί χώροι είναι για να προσελκύσεις φορτία ή επιβάτες όχι για να προσελκύσεις το αντίτιμο που πληρώνουν οι Βολιώτες για να σταθμεύουν τα αυτοκίνητά τους. Βέβαια θα βρεθούν κάποιοι να αντιπαραθέσουν επιχειρήματα του στυλ «το παρκινγκ αποφέρει στο λιμάνι έσοδα, ενώ το εμπορικό κομμάτι χωλαίνει». Σαν απάντηση σε τέτοιου είδους αναφορές έχω να πω τούτο : Όταν κύριοι ένας επιχειρηματίας ανοίγει ένα οποιοδήποτε μαγαζί περιμένει να έχει κέρδη και οφέλη από το ίδιο το μαγαζί ή μήπως από το παρκινγκ του μαγαζιού ? Αν το επιχειρηματικό πλάνο ήταν σωστό και το μαγαζί είχε κέρδη δεν θα ανέμενε ο οποιοσδήποτε το παρκινγκ να δοθεί για ελεύθερη χρήση ?

Ας μην πολυλογήσω..

Πρώτον : Το παρκινγκ δεν αποφέρει στο λιμάνι έσοδα, απλά ανακυκλώνει τα χρήματα των συμπολιτών μας.
Δεύτερον : Το παρκινγκ δεν αποτελεί υποδομή αναπτυξιακού χαρακτήρα, Αποτελεί υποδομή βολεματικού χαρακτήρα.
Τρίτον : Το παρκινγκ αποτελεί επέκταση της πόλης προς το λιμάνι ενώ το λιμάνι σαν αυτόνομο αναπτυξιακό πολυεργαλείο θα έπρεπε να αναπτύσσεται με γνώμονα την προσέλκυση φορτίων, εμπορικών αγαθών και τουριστών αναζητώντας τον ρόλο του και όχι την προσέλκυση σταθμευμένων αυτοκινήτων.
Τέταρτον : Είναι πασιφανέστατο ότι λόγω της αύξησης του παγκόσμιου εμπορίου οι υπάρχοντες λιμενικοί χώροι αδυνατούν να καλύψουν τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες αποθήκευσης εμπορευμάτων. Νέα λιμάνια δημιουργούνται, νέοι λιμενικοί χώροι αναζητούνται ολοένα και πιο επιτακτικά. Εμείς όμως αντί να είμαστε σε θέση να προσφέρουμε αυτές τις καίριες αναπτυξιακές δομές προσφέρουμε παρκινγκ !! Μην απορήσει κανένας αν μεθαύριο το λιμάνι προσφέρει και σουβλάκια σε καλαμάκι, ή φραπέ και νερό στην απίστευτα χαμηλή τιμή του ενός ευρώ.

Βαρέθηκα να στιγματίζω τα κακώς κείμενα. Το έχω κάνει αρκετές φορές στο παρελθόν και τα αποτελέσματα ήταν να συρθώ έως την πόρτα των δικαστηρίων γιατί τόλμησα και ύψωσα το ανάστημα μου στιγματίζοντας την ανεπάρκεια, την απαξίωση, την μιζέρια, και την σχεδιαστική προχειρότητα των πεπραγμένων.

Σήμερα, είμαι σίγουρος ότι αυτή η προχειρότητα η μιζέρια, η απαξίωση και η ανεπάρκεια πρέπει να τελειώσουν τον κύκλο τους. Σχέδια για να ξεφύγουμε από το τέλμα υπάρχουν. Απλά πρέπει να τα κυνηγήσεις. Κανείς δεν θα σου τα χαρίσει.. Ακόμη και το νεογνό προσπαθεί ν
α βρει την θηλή της μητέρας του που θα το θρέψει κουνώντας με αγωνιά το κεφαλάκι του και ανοίγοντας το στοματάκι του. Δεν κάθεται αποχαυνωμένο περιμένοντας να πέσει το μητρικό γάλα από τον ουρανό. Οι μέχρι τώρα διοικήσεις του Οργανισμού όπως και αυτές του επιμελητηρίου δεν προσπάθησαν καν να βρουν την αναπτυξιακή πυγή.

Σήμερα υπάρχει σχέδιο, υπάρχει όρεξη για δουλειά, υπάρχει συνείδηση, υπάρχει όραμα και σας το παρουσιάζω. Ελπίζω ο προτεινόμενος σχεδιασμός να αποτελέσει την απαρχή μίας νέας δομής, ενός νέου λειτουργικού σχεδιασμού και μίας νέας αναπτυξιακής πνοής για το λιμάνι μας.

Αναπτυξιακή πρόταση για το λιμάνι του Βόλου

Όπως γνωρίζουμε η ένια του λιμανιού είναι μία από τις κυριότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές της πόλης στην οποία βρίσκεται. Το λιμάνι είναι πηγή εσόδων, πυλώνας εργασίας, αρωγός της επιχειρηματικότητας και πύλη εξωστρέφειας για την πόλη που το διαχειρίζεται και βάση της σπουδαιότητας του μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης επενδυτικών κεφαλαίων τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό. Αν αναλύσουμε τα ανωτέρω δεδομένα θα δούμε με ακρίβεια την χρησιμότητα του εργαλείου αυτού.

Πηγή εσόδων

Η κάθε πόλη οφείλει και πρέπει να χρησιμοποιεί κατά τον καλύτερο και παραγωγικότερο τρόπο όλα τα εργαλεία που έχει στην διάθεση της και αφορούν την ανάπτυξη. Το λιμάνι πρέπει να νοείτε σαν πηγή εσόδων εφόσον κεφάλαια τα οποία δεν προϋπήρχαν στην πόλη έρχονται από την θάλασσα προσθέτοντας νέα κεφαλαιακή επάρκεια στην τοπική κοινωνία. Όσο περισσότερα πλοία προσεγγίζουν ένα λιμάνι τόσο μεγαλύτερα τα έσοδα του. Σκοπός μας λοιπόν είναι να προσελκύσουμε τον μέγιστο αριθμό προσεγγίσεων πλοίων.

Πυλώνας Εργασίας

Στο λιμάνι πέραν των δημοσίων υπαλλήλων απασχολείται και μία σωρεία ιδιωτικών επιχειρήσεων άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένες με τις μεταφορές. Ναυτικοί πράκτορές, τουριστικοί πράκτορες, εκτελωνιστές, ασφαλιστές, προμηθευτές, λιμενεργάτες, σημειωτές, οδηγοί, βιοτέχνες. Όλοι αυτοί οι κλάδοι που αποτελούν κομμάτι του εργατικού δυναμικού μπορούν να αναπτυχθούν και να προσφέρουν θέσεις εργασίας σε πολλούς συμπολίτες μας όταν και εφόσον υπάρξει ανάπτυξη του λιμανιού.

Αρωγός Επιχειρηματικότητας – πύλη εξωστρέφειας

Οι τοπικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν καθημερινά την συρρίκνωση των εσόδων τους και ολοένα η ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής επιχειρηματικότητας συρρικνώνεται. Η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί αν το λιμάνι λειτουργήσει σαν πύλη εξωστρέφειας προς τον υπόλοιπο κόσμο βοηθώντας τον επιχειρηματικό κόσμο να ακολουθήσει έναν πιο εξαγωγικό προσανατολισμό διευρύνοντας τον κύκλο εργασιών των επιχειρηματιών.

Πως αυτό μπορεί να επιτευχθεί ?

Το λιμάνι του Βόλου γεωγραφικά δεν βρίσκεται σε αμεσότητα με τις υπάρχουσες θαλάσσιες αρτηρίες και το μεταφορικό γίγνεσθαι. Οι εμπορικοί δρόμοι της Μεσογείου που ορίζονται από τον γεωγραφικό χώρο της και αφορούν την Ελλάδα είναι ουσιαστικά δύο. Ο πρώτος από την Μαύρη θάλασσα που καταλήγει στην Αφρική και την Ασία διαμέσου της ερυθράς θάλασσας, και ο δεύτερος που συνδέει τον δυτικό ημισφαίριο με τις χώρες που βρίσκονται ανατολικά της Ελλάδος όπως η Τουρκία, Συρία, Λίβανος, Ιορδανία, Ισραήλ. Ο πρώτος τομέας λοιπόν που θα πρέπει να αξιοποιήσουμε βάση του πρώτου συγκριτικού πλεονέκτηματος του Βόλου είναι ότι βρίσκεται σε καίριο σημείο στον άξονα δύσης/ανατολής εφόσον απέχει μόνο 222 ναυτικά μίλια από το λιμάνι της Σμύρνης. Ένα καράβι ή μία επιχείρηση που διαχειρίζεται εμπορεύματα τα οποία διακινούνται στον άξονα ανατολής/δύσης μπορεί να αξιοποιήσει αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα που μπορεί να του παρέχει το λιμάνι του Βόλου σε συνδυασμό με την χρησιμότητα του έτερου θαλασσίου δρόμου ο οποίος συνδέει την δυτική Ελλάδα με την Ιταλία. Στο φαντασιακό επίπεδο λοιπόν πρέπει και οφείλουμε να σκεφτούμε έναν εμπορικό δρόμο που ξεκινάει από τα βάθη της ανατολής καταλήγει στην Σμύρνη, περνάει απέναντι στον Βόλο, διατρέχει όλη την ηπειρωτική Ελλάδα μέσω των οδικών αξόνων καταλήγει στην Ηγουμενίτσα και διατρέχοντας την Αδριατική καταλήγει στην Ιταλία. Σκοπός μας λοιπόν είναι να δημιουργήσουμε την χάραξη ενός τέτοιου εμπορικού δρόμου εφάμιλλο με τον ιστορικό δρόμο του μεταξιού.

Ο δεύτερος τομέας τον οποίο θα πρέπει να δώσουμε την μέγιστη προσοχή μας είναι ο τομέας του διαμετακομισμού εμπορευμάτων. Λόγω της παγκοσμιοποιημένης κατάστασης της οικονομίας και του εμπορίου η ανάγκη για λιμενικούς χώρους αυξάνεται παγκοσμίως με ραγδαίους ρυθμούς. Νέα λιμάνια κατασκευάζονται και
παλιά λιμάνια επεκτείνονται και εκσυγχρονίζονται ούτος ώστε να καλύψουν την ολοένα αυξανόμενη ανάγκη για μεγαλύτερους χώρους αποθήκευσης εμπορευμάτων. Το λιμάνι του Βόλου μπορεί να αξιοποιήσει to δεύτερο συγκριτικό πλεονέκτημα των περίπου 300 στρεμμάτων ανεκμετάλλευτων λιμενικών χώρων και να λειτουργήσει σαν διαμετακομιστικός σταθμός.

Αν σε αυτούς τους δύο άξονες προσθέσουμε και την εξαιρετικά άμεση ανάγκη για τον εκσυγχρονισμό του υπάρχοντος πεπαλαιωμένου μηχανολογικού εξοπλισμού του λιμανιού μας ειλικρινά πιστεύω ότι θα μπορούμε να μιλάμε για την νέα αναπτυξιακή πορεία του Βόλου η οποία θα προσδώσει στην πόλη μας μεγαλύτερο κύρος και ουσία.

Με εκτίμηση / Παναγιώτης Φλώκας Υποψήφιος Επιμελητηριακός σύμβουλος με την Επιχειρηματική Αναγέννηση