ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ: Εξορθολογισμός του Δημόσιου Τομέα
ΑΡΘΡΟ του Αντιπεριφερειάρχη Μαγνησίας Γιώργου Καλτσογιάννη
Ο αριθμός των ενεργών δημοσίων υπαλλήλων βρίσκεται σε αντιστοιχία με το μέσο όρο των χωρών της Ευρώπης, είναι όμως πλέον σε πολύ υψηλότερα επίπεδα στο σύνολο του ενεργού πληθυσμού. Επίσης λόγω έλλειψης αξιολόγησης για μεγάλο χρονικό διάστημα στο δημόσιο συναντά κανείς υπαλλήλους με πολλά προσόντα και ικανότητες, που προσλήφθηκαν με αντικειμενικό και δίκαιο τρόπο, αλλά έχουν σε πολλές περιπτώσεις την ίδια αντιμετώπιση με άλλους που προσλήφθηκαν ρουσφετολογικά. Είναι λάθος λοιπόν να βάζουμε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους στο ίδιο τσουβάλι.
Ισχυρίζονται αρκετοί ότι όσο μεγαλύτερο δημόσιο έχουμε, τόσο περισσότερες δωρεάν υπηρεσίες απολαμβάνουμε. Η παραπάνω παραδοχή αποτελεί μεγάλη παρανόηση διότι δωρεάν υπηρεσίες δεν υπάρχουν. Κάθε υπηρεσία κοστίζει σε υλικά, ενέργεια και εργατοώρες, που κάποιος πληρώνει. Αυτός ο κάποιος είμαστε όλοι εμείς, οι πολίτες. Τις μεν ιδιωτικές υπηρεσίες τις πληρώνουμε απευθείας, τις δε δημόσιες μέσω των φόρων, των εισφορών αλλά και των δανείων που η χώρα λαμβάνει στο όνομά μας.
Η άποψη ότι το δημόσιο διασφαλίζει πιο δίκαιες υπηρεσίες προς τον πολίτη, σε αντίθεση με τους ιδιώτες που σκέφτονται μόνο το κέρδος τους, θα πρέπει να πούμε ότι αυτή λαμβάνει λανθασμένα ως δεδομένο πως η επιδίωξη κέρδους είναι κακό πράγμα. Στην πραγματικότητα, όταν το κράτος θέτει τους κανόνες και φροντίζει για την τήρηση των νόμων, η επιδίωξη κέρδους από τους ιδιώτες είναι επωφελής για τους καταναλωτές. Ο ιδιώτης έχει συμφέρον να γίνεται όλο και καλύτερος, όλο και φθηνότερος από τους ανταγωνιστές του, αν θέλει να διασφαλίσει την κερδοφορία του. Επί πλέον, όσο κερδίζει αυτός τόσο αυξάνονται και οι φόροι που πληρώνει. Από την άλλη, υπάρχουν πράγματι ορισμένες κοινωνικές λειτουργίες, που είτε αφορούν την ίδια τη λειτουργία του πολιτεύματος, είτε είναι από τη φύση τους μονοπωλιακές, όπως η άμυνα, η αστυνόμευση, η απονομή δικαιοσύνης, η προστασία του περιβάλλοντος, η άσκηση προνοιακής πολιτικής, οι αγωγοί φυσικού αερίου, πετρελαίου, νερού κ.α.
Η πολυπόθητη ανάπτυξη, η αύξηση δηλαδή του ΑΕΠ, εξασφαλίζεται από την παραγωγή του ιδιωτικού τομέα και τον εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα που είναι προαπαιτούμενος, δεδομένου ότι η κοινωνία βρίσκεται στα όριά της και δεν επιδέχεται επιπλέον άμεσους ή έμμεσους φόρους. Δεν πρέπει όμως να οδηγηθούμε σε άτακτες και βιαστικές απολύσεις, χωρίς δηλαδή καν τη στοιχειώδη αξιολόγηση ή την εξέταση των συνθηκών κάτω από τις οποίες έγινε η κάθε πρόσληψη.
Σε κάθε περίπτωση ο δημόσιος τομέας δεν επιδέχεται μείωση του ανθρώπινου δυναμικού σε φορείς και δομές που είναι άρρηκτα συνδεμένες με την ανάπτυξη και τα έργα, όπως είναι οι Περιφέρειες, που απεναντίας απαιτούν περαιτέρω στήριξη και ενίσχυση.