Εκατοντάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ Μαγνησίας

Με τη μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ εκατοντάδων εργαζομένων, άνεργων, αυτοαπασχολούμενων, νέων σφραγίστηκε η σημερινή μέρα στο Βόλο. Με το μεγάλο συλαλλητήριο που οργάνωσε η Γραμματεία Μαγνησίας, κορυφώθηκε η πλούσια δραστηριότητα των προηγούμενων ημερών. Ήταν κορύφωση μετά την έκθεση φωτογραφίας για την ιστορία του εργατικού κινήματος που μετά το διήμερο στο Εργατικό Κέντρο Βόλου και την παράταση που πήρε για Τρίτη μέρα στο Αχίλλειο, πήγε και σε εργοστάσια της περιοχής. Μετά τη μεγάλη συναυλία αφιέρωμα στο εργατικό τραγούδι. Μετά τις πρωτοβουλίες των σωματείων και επιτροπών αγώνα που συσπερώνονται στο ΠΑΜΕ. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά ότι η ελπίδα των εργατών, των άνεργων, των νέων βρίσκεται στην ταξική οργάνωση και πάλη.

Τη συγκέντρωση άνοιξε ο Γενικός Γραμματέας της ΠΟΕΕΠ και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων στην Coca-cola-3Ε Βόλου, Λάζαρος Τσελεπής. Συνεχίστηκε με χαιρετισμό εκ μέρους του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών από τη Ράνια Μπαλή, πρόεδρο του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Δασκάλων και το χαιρετισμό του Δημήτρη Αδραχτά, μέλους της Διοίκησης του Συλλόγου Ιδιοκτητών Ταξί Βόλου και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ταξί. Τη συγκέντρωση έκλεισε με την κεντρική ομιλία εκ μέρους του ΠΑΜΕ ο Κώστας Στεργίου, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Μαγνησίας.

Μετά τις ομιλίες η πορεία κατέληξε στο μνημείο των νεκρών εργατών του 1936 όπου και κατατέθηκαν στεφάνια.

Παραθέτουμε αποσπάσματα της κεντρικής ομιλίας, όπως έφτασαν στο e-Volos.gr:

Εργάτες και εργάτριες, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες,
Τιμάμε σήμερα τους νεκρούς εργάτες του Σικάγου της Πρωτομαγιάς του 1886, τους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής του Μάη του ’44, τους καπνεργάτες του Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη, τα εκατομμύρια των αλύγιστων της ταξικής πάλης, που αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, που έδωσαν τη ζωή τους για τα δικαιώματα της τάξης τους. Όλους τους νεκρούς της εργατικής τάξης, τα θύματα των εργοδοτικών εγκλημάτων και της αυθαιρεσίας στους χώρους δουλειάς.

Θέλουμε επίσης να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, των αντιδραστικών καθεστώτων, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και το θάνατο και έρχονται αντιμέτωποι με τους δουλεμπόρους, τα μέτρα καταστολής της ΕΕ, την αδιαφορία των κυβερνήσεων, το ρατσισμό που καλλιεργεί η Χρυσή Αυγή και άλλα αντιδραστικά κέντρα του συστήματος, για να διαιρούν την εργατική τάξη.

Το ΠΑΜΕ ξανά, όπως κάνει εδώ και 16 χρόνια από τη γέννησή του, παίρνει την πρωτοβουλία, παραμερίζοντας τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό, παλιό και νέο, για να βγει δυναμικά μπροστά η εργατική τάξη, με τις διεκδικήσεις της, τη φωνή της. Κάθε τίμιος συνδικαλιστής, κάθε εργάτης καλείται να στηρίξει αυτή την προσπάθεια.

Συνάδελφοι, πατριωτισμός είναι το δίκιο του λαού και όχι τα συμφέροντα των μονοπωλίων!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που πήρε τη σκυτάλη από την κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει στον ίδιο δρόμο της ΕΕ, των καπιταλιστικών κερδών. Γι’ αυτό διατηρεί ανέπαφο όλο το αντεργατικό οικοδόμημα των προηγούμενων κυβερνήσεων, τους δεκάδες εφαρμοστικούς νόμους που ψηφίστηκαν με τα μνημόνια, νόμους που τώρα συζητά πώς θα τους ενισχύσει με νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις που θα προκύψουν από τις νέες συμφωνίες, τα νέα μνημόνια, όπως και αν τα βαφτίσουν.
Γιατί τα μνημόνια και οι 400 εφαρμοστικοί νόμοι που τσάκισαν μισθούς, συντάξεις, εργασιακές σχέσεις προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών είναι εδώ, ενώ οι δόσεις που βγαίνουν από το αίμα το λαού πληρώνονται στην ώρα τους και στο διηνεκές. Για εμάς τους εργάτες και το λαό υπάρχει ο, κατά Βαρουφάκη, «λιτός βίος» ή η κατά τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, Φίλη, «ήπια λιτότητα».

Είναι εδώ και το ζουν καθημερινά οι εργάτες που δουλεύουν εκ περιτροπής σε μια σειρά εργοστάσια (Λεβεντέρης κ.ά), οι εργάτες που παραμένουν απλήρωτοι για πολλούς μήνες (Κιολεΐδης), αυτοί που δουλεύουν ενοικιαζόμενοι από εργολάβους, αυτοί που δουλεύουν με μπλοκάκι, αυτοί στους οποίους έχουν επιβληθεί ατομικές συμβάσεις με μεγάλες μειώσεις και πάει λέγοντας.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η κυβέρνηση και οι εργοδότες έχουν στα χέρια τους έναν τεράστιο μηχανισμό για να υλοποιούν την πολιτική τους και να χειραγωγούν τους εργαζόμενους. Γρανάζι αυτού του μηχανισμού είναι ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός, ο οποίος με θράσος μας καλεί σε ενότητα.

Έχουν το θράσος να μας καλούν σε ενότητα αυτοί που έχει πάθει αγκύλωση το χέρι τους από τις υπογραφές που έχουν βάλει σε κλαδικές συμβάσεις με μειώσεις, αυτοί που έχουν συνυπογράψει μέσα από τον κοινωνικό τους διάλογο την άνοδο των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τις μειώσεις συντάξεων, την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και τι άλλο να πρωτοθυμηθούμε, αυτοί που κάθονται στα κλειστά δωμάτια με τα στρογγυλά τραπέζια με τους αποκαλούμενους «κοινωνικούς εταίρους» δηλ. τους βιομήχανους, εφοπλιστές, τραπεζίτες και την κυβέρνησή τους, σχεδιάζοντας τα επόμενα μνημόνια.

Η επιδίωξή τους, συνάδελφοι, είναι μία και είναι αυτή της αστικής τάξης. Θέλουν να κάνουν την ε.τ. να νιώθει ότι είναι ένα και το αυτό με τους εκμεταλλευτές της. Θέλουν να βαφτίσουν τα συμφέροντα των βιομηχάνων, δηλ. την κερδοφορία τους, ως συμφέρον των εργατών.

Θέλουν να βάλουν την ε.τ. να παλεύει κάτω από ξένες σημαίες, τις σημαίες των εκμεταλλευτών της, λέγοντάς τους ότι η ικανοποίηση των αιτημάτων των εργοδοτών είναι προς το συμφέρον τους.

Αυτό έκαναν άλλωστε οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές της ΠΟΕΜ, του ΕΚΒ, μαζί με τα εργοδοτικά σωματεία των ενεργοβόρων βιομηχανιών, ιδιαίτερα των χαλυβουργιών των Μάνεση, Αγγελόπουλου, Στασινόπουλου, όταν –άκουσον άκουσον- κήρυξαν 24ωρη απεργία του κλάδου και διαδήλωση την Αθήνα με μοναδικό αίτημα τη μείωση της τιμής ρεύματος στις επιχειρήσεις.

Μιλιά βέβαια για τους χιλιάδες εργάτες που αδυνατούν να πληρώσουν το ρεύμα, για τους άνεργους που έχουν κομμένο ρεύμα.

Αυτοί ήταν άλλωστε -και πώς να το ξεχάσουμε;- που στον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών του Ασπροπύργου, όχι μόνο ήταν απέναντι, αλλά αγκαλιά με τον ΣΕΒ, την κυβέρνηση και όλο το μηχανισμό του αστικού κράτους, φάγανε τα λυσσακά τους για να προβοκάρουν και να υπονομεύσουν τον αγώνα τους.

Πώς να ξεχάσουμε εξάλλου την εικόνα εδώ στα εργοστάσια της Χαλυβουργίας του Βόλου, όπου όλοι αυτοί οι ξεπουλημένοι στις απεργίες που κήρυξε το Συνδικάτο Μετάλλου προς συμπαράσταση, ήταν αγκαλιά με τα ΜΑΤ και τα τσιράκια του Μάνεση και περιφρουρούσαν τα εργοστάσια από τους απεργούς;

Είναι αυτοί που κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς σπέρνουν το σαράκι της μοιρολατρίας, της υποταγής, του «δε γίνεται τίποτα», του «να μην πηγαίνουμε κόντρα στους βιομήχανους γιατί αυτοί μας δίνουν ψωμί». Λένε στους εργάτες να τα έχουν καλά μαζί τους, να έχουν εργασιακή ειρήνη, δηλαδή να συνεχιστεί η εκμετάλλευση για να πλουτίζουν από το αίμα και τον ιδρώτα τους.

Αυτή την ενότητα θέλουν, συνάδελφοι, γιατί αυτό απαιτεί η καπιταλιστική ανάπτυξη, η ΕΕ και σε αυτά δίνουν όρκο πίστης.

Όμως συνάδελφοι, απέναντί τους υπάρχει σήμερα δύναμη ικανή να τους αντιμετωπίσει. Δύναμη που μπορεί να βάλει φρένο, να καθυστερήσει τα νέα μνημόνια και τη νέα επίθεση. Δύναμη που οργανώνει την ε.τ. στην πραγματική ταξική της ενότητα. Ενότητα στην οποία οι εργάτες ως τάξη με κοινά συμφέροντα, μαζί με τους συμμάχους της, θα αντιμετωπίσει ολομέτωπα την τάξη που την καταπιέζει.

ΑΥΤΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΜΕ!!

Γιατί το ΠΑΜΕ το γέννησε ακριβώς αυτή η ανάγκη της ταξικής ενότητας των εργαζομένων και η ανάγκη της ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος. Γιατί χρειαζόμαστε ένα κίνημα ικανό να απαντήσει στην ολομέτωπη και γενικευμένη επίθεση που δεχόμαστε.

Αλλά και ικανό να παλεύει με γραμμή πάλης και συμμαχιών, κίνημα που δε θα περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση των συνεπειών, αλλά θα παλεύει στην προοπτική για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, ζήτημα που προϋποθέτει γραμμή ρήξης και ανατροπής με τα μονοπώλια, τα κόμματα και τους μηχανισμούς που τα υπηρετούν, πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η έως σήμερα συντονισμένη δραστηριότητα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ ενόχλησε και ενοχλεί. Πολλές φορές πιάστηκε στο στόμα κυβερνητικών στελεχών και της μεγαλοεργοδοσίας φυσικά αρνητικά και αυτό αποτελεί τιμή για εμάς. Αρκετές φορές δέχτηκε επίθεση, προβοκάτσιες, συκοφαντίες, χτυπήματα πάνω και κάτω από τη μέση. Όμως δεν υποκύψαμε, δεν τα διπλώσαμε, δεν τα βρήκαμε πίσω από κλειστές πόρτες.

Δεν θεωρούμε ότι τα έχουμε καταφέρει όλα καλά, όπως επίσης και δεν υπάρχει ταβάνι στη δράση μας. Έχουμε κενά, αδυναμίες, που θέλουμε να διορθώσουμε. Τις επισημαίνουμε ανοιχτά χωρίς το φόβο να εκτεθούμε στους εργάτες. Δε φοβόμαστε διότι αυτό είναι το ΠΑΜΕ. Η καρδιά και η ανάσα του είναι οι εργάτες. Αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ, ας φανταστούμε συνάδελφοι, ποια θα ήταν σήμερα η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, στους χώρους δουλειάς.

Οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τα Συνδικάτα, τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια, οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να απαλλαγεί το συνδικαλιστικό κίνημα από τη σαπίλα και τον εκφυλισμό, την απομαζικοποίηση, από τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν ξεχωρίζουν τους εκμεταλλευτές και το πολιτικό προσωπικό τους. Δεν μεταλλάσσονται αναλόγως με το ποιος ανεβοκατεβαίνει στην κυβέρνηση, δεν ετεροκαθορίζονται, δεν αυξομειώνουν τη δράση τους όπως βρώμικα και ύπουλα λένε διάφορα αριστερά παπαγαλάκια από εδώ και από εκεί, προσπαθώντας να προστατέψουν την «αριστερή κυβέρνηση» των μονοπωλίων.

Συνάδελφοι, ο μεγάλος ποιητής Μπέρτολτ Μπρεχτ είχε πει το εξής το οποίο κουμπώνει απόλυτα στη σημερινή πραγματικότητα:

Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς. Το αίμα που πότισε τη μεγάλη υπόθεση της απελευθέρωσης των εργατών και των καταπιεσμένων από τα δεσμά της εκμετάλλευσης δεν πήγε χαμένο!

Με την εργατική τάξη στην πρωτοπορία, με τη μεγάλη κοινωνική λαϊκή συμμαχία μας προχωράμε μπροστά. Δυναμώνουμε την κοινή πάλη εργατών, υπαλλήλων, ανέργων, αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, φτωχών αγροτών, φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, γυναικών των λαϊκών οικογενειών.

Συντονίζουμε τα βήματα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου με την Πανελλαδική Συσπείρωση ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ), την Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ).

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά! Όλοι στην οργάνωση! Όλοι στον αγώνα!