Όταν η συμφωνία Τσίπρα – Καμμένου έσπασε

ΑΡΘΡΟ του Κωνσταντίνου Μαραβέγια, MD, MSc, Χειρουργού – Πολιτικού Στελέχους της Νέας Δημοκρατίας αξιολογημένου στο Μητρώο Πολιτικών Στελεχών

Εκείνο το πρωινό της 26ης Ιανουαρίου του 2015 που ο Πάνος Καμμένος συνάντησε τον Αλέξη Τσίπρα ο μεταξύ τους διάλογος είναι γνωστό ότι κράτησε πάρα πολύ λίγο. Άλλωστε είχαν να κάνουν μεταξύ τους μία μόνο συμφωνία. Ο Πάνος Καμμένος δεν θα ανακατευόταν καθόλου στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης που θα συγκροτούσαν. Θα κατάπινε αμάσητα όλα τα μέτρα που ψήφιζε η πρώτη και η δεύτερη φορά Αριστερά. Ο Τσίπρας από την άλλη δεν θα ακουμπούσε καθόλου τις «ιερές αγελάδες» του Καμμένου, δηλαδή το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», όπως και τον τρόπο που ο Καμμένος θα ακροβατούσε ανάμεσα στην εξωτερική πολιτική και την εθνική άμυνα.

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο Καμμένος τήρησε την υπόσχεση που έδωσε και ουδέποτε εξέφερε, δημοσίως τουλάχιστον γνώμη για τα τεκταινόμενα στην οικονομία. Έτσι ενίοτε για τα μάτια του κόσμου υποσχόταν που και που ότι θα αποκαταστήσει τη διαπραχθείσα αδικία σε βάρος των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων και πέραν τούτου ξέχασε όλες τις εξαγγελίες που ούρλιαζε σε βάρος της κοινοβουλευτικής ομάδας κατά τις ημέρες που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ παρέθετε τις προγραμματικές της δηλώσεις «στα τέσσερα – στα τέσσερα»!!

Καμία έκπληξη βέβαια δε μας προκαλεί διότι ο Καμμένος ήταν για τον Τσίπρα ο χρήσιμος ηλίθιος εκείνης της συγκυρίας και μάλλον αποδεικνύεται τιμιότερος από τον πολιτικό απατεώνα Πρωθυπουργό του, ο οποίος δεν είχε πρόβλημα να υποσχεθεί ό,τι να ναι στον ελληνικό λαό, γιατί να είχε πρόβλημα να κάνει το ίδιο ακριβώς με τον κυβερνητικό του εταίρο; Εξάλλου έχει ένα μοναδικό τρόπο να παίρνει πίσω τα πάντα και αρκετοί να του το συγχωρούν σαν υπνωτισμένοι. Από την άλλη επειδή είναι γνωστή η ασχετοσύνη του Τσίπρα με οτιδήποτε άλλο πλην της πολιτικής του επιβίωσης δε σκέφτηκε καν ότι η διεθνής κοινότητα θα τον ανάγκασε τρία χρόνια μετά να προχωρήσει σε επίλυση του σκοπιανού ή ότι η διεθνής κατάσταση θα ήταν τόσο ρευστή που η Τουρκία θα αύξανε κατακόρυφα την προκλητικότητά της, όπως πάντα για εσωτερική κατανάλωση και «ό,τι αρπάξουμε»!

Μόνο που το ίδιο ένστικτο αυτοσυντήρησης και διατήρησης της ισχνής εκλογικής του πελατείας ξέρει και φαίνεται να επιδεικνύει και ο κ. Καμμένος. Έρχεται λοιπόν κατά πάσα πιθανότητα η ώρα που οι δρόμοι των δύο θα χωρίσουν. Αυτό δεν συνέβη με το μάθημα των θρησκευτικών είτε γιατί δεν θέλησε να χρεωθεί τέτοια πολιτική αναταραχή ο Αρχιεπίσκοπος είτε γιατί η αποπομπή Φίλη εκτόνωσε τα πράγματα, δεν συνέβη με το νόμο περί αλλαγής φύλου, γιατί η «προοδευτική» πτέρυγα πρόσφερε την αναγκαία στήριξη για να περάσουν τα νομοσχέδια αλλά δύσκολα θα αποφευχθεί ετούτη τη φορά που το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο. Ο υπουργός Άμυνας συνεχίζει να μιλάει για ομηρία των στελεχών μας. Το επεισόδιο στη Ρω «έτρεχε» με παράλληλες και συχνά αντικρουόμενες ανακοινώσεις ανάμεσα στο Μαξίμου και το ΥΕΘΑ. Ως πότε θα καταφέρουν να ανέχεται ο ένας τον άλλο και να εξακολουθούν να συμπορεύονται. Ο ευρηματικός Τσίπρας ήξερε να προειδοποιήσει το συνεταίρο του ότι δεν αστειεύεται, τοποθετώντας την προσωποποίηση της αποτυχίας στην πολιτική κ. Φώτη Κουβέλη αναπληρωτή του. Να δούμε ως πότε θα ανέχεται ο ένας τον άλλο. Διαισθάνομαι όχι για πολύ! Καμιά φορά η τύχη παίζει κι αυτή τα δικά της παιχνίδια, ακόμα και στην πολιτική.

Μπορεί επίσης να σας αρέσει